۶۰۲.المناقب و المثالبـ از امام حسين عليه السلام ـ: زيباترين نيكى ، آن است كه به سپاس گزار برسد و تباه ترين نيكى، آن است كه به ناسپاس برسد .
توضيح
حديث تحف العقول مى فرمايد كه بدكارى و گنهكارى (فُجور) فرد مسلمان ، نبايد مانع از نيكوكارى و احسان ديگر مسلمانان به او شود كه چه بسا نيكى به او ، موجب توبه او شود ؛ ولى حديث المناقب والمثالب ، ناظر به اين است كه شخص ناسپاس، چون قدرْ ناشناس است ، موجب تباهى نيكى و احسان مى شود . پس نيكى كردن به وى حاصلى ندارد . به سخن ديگر ، فرق است ميان نيكى كردن به فاجر (كه مرتكب كار ناشايست مى شود) و ناسپاس (كه قدرِ احسان را نمى داند و ناسپاسى مى نمايد)» .
۵ / ۲۶
آداب عيد غدير
۶۰۳.مصباح المتهجّدـ به سندش ، از امام حسين عليه السلام ـ: در يكى از سال هاى خلافت اميرمؤمنان ، جمعه و عيد غدير ، يكى شدند. امام عليه السلام پنج ساعت از روزْ گذشته به منبر رفت و به حمد و ثناى الهى پرداخت ، حمدى كه مانند آن شنيده نشده بود و ثنايى كه كسى براى خدا نگفته بود . آنچه از آن محفوظ مانده ، اين است : «ستايش ، خدايى را كه حمد را آفريد ، بى آن كه به حمد كنندگانش نيازى داشته باشد ......... و هر كس به يارى برادرش بياغازد [پيش از آن كه او بخواهد] و به رغبت با او نيكى كند ، پاداشى مانند پاداش روزه دارنده اين روز و شب زنده دارِ شبش دارد و هر كس ، مؤمنى را در غروب اين روز افطار دهد ، گويى كه ده ها فِئام را افطار داده است» و با دستش تا ده شِمُرد .
مردى برخاست و گفت : اى اميرمؤمنان ! فئام چيست ؟
فرمود : «صدهزار پيامبر و صدّيق (انسان راستين) و شهيد (گواه) . پس چه گمان مى بَرى به كسى كه كفالت چندين نفر از مردان و زنانِ مسلمان را عهده دار شده است ، و من از سوى خداى متعال، ضامنم كه از كفر و فقر ، در امان باشد و اگر در آن شب و روز ، و يا شب و روزى مانند آن بميرد و گناه كبيره اى نكرده باشد ، پاداشش به عهده خداى متعال است و هر كس براى برادرانش قرض بگيرد و به آنان كمك كند ؟ من از سوى خدا ضامنم كه اگر باقى بمانَد ، بدهى اش را بپردازد و اگر قبضِ روحش كند ، خداوند، خود به عهده بگيرد .
چون همديگر را ديديد ، دست بدهيد و سلام كنيد و نعمتِ امروز را به هم تبريك بگوييد و بايد حاضر به غايب و نيز به حاضرِ دور از من برساند، و توانگر به ديدن فقير برود و نيرومند به ديدن ناتوان؛ چرا كه پيامبر صلى الله عليه و آله چنين فرمانم داد» .
سپس امام ـ كه خدا بر او و خاندانش درود فرستد ـ خطبه جمعه را آغاز كرد و نماز جمعه اش را نماز عيد قرار داد و با فرزندان و پيروانش به منزل امام حسن عليه السلام رفت كه براى او طعامى آماده كرده بود، و توانگر و فقيرِ آنان ، با دريافت هديه هاى او به سوى خانواده شان باز گشتند .
