فصل پنجم: ستمهاى رفته بر اهل بيت عليهم السلام
۱۱۴۶.امام حسن عليه السلامـ در خطبه اى كه پس از شهادت اميرالمؤمنين عليه السلامايرادفرمودـ : جدّم رسول خدا صلى الله عليه و آله به من فرمود كه امر امامت را دوازده امام از اهل بيت و برگزيدگان او به عهده مى گيرند و هيچ يك از ما نيست، مگر اين كه يا به قتل مى رسد و يا با زهر كشته مى شود.
۱۱۴۷.امام على عليه السلام:تا اين كه چون خداوند جان رسول خود را گرفت قومى به عقب برگشتند و در راههاى گوناگون هلاكتبار قدم نهادند و بر انديشه هاى نادرست خويش تكيه كردند و با غير خويشاوند [پيامبر ]پيوند برقرار كردند و از وسيله اى كه به دوستى آن مأمور شده بودند (يعنى اهل بيت) دور گشتند و بنا [ى دين و امامت] را از روى بنياد استوارش حركت دادند و آن را در غير جايش بنا كردند. اينان معدن هر خطايى بودند و دروازه هايى گشوده به روى هركسى كه خواهان گام نهادن در باطل و گمراهى بود.
۱۱۴۸.منهال بن عمرو:معاويه از حسن عليه السلام خواست كه منبر رود و نسب خود را بيان كند. حسن عليه السلام بر منبر رفت و حمد و ثناى الهى به جا آورد... سپس فرمود: قريش بر عربها فخر مى فروشد كه محمّد از آنهاست و عربها بر عجمها فخر مى فروشند كه محمّد از آنهاست و عجمها اين حقّ را براى عربها معترفند كه محمّد از آنان است. حقّ ما را [از غاصبان حقّ ما ]مى طلبند و حقّمان را به ما بر نمى گردانند.
