۱۱۳۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :فرزندم حسن عليه السلام، با زهر كشته خواهد شد.

۱۱۳۹.امّ سلمه:شبى رسول خدا صلى الله عليه و آله براى خواب به بستر رفت ولى حيرت زده بيدار شد. بار ديگر به بستر رفت و خوابيد و باز بيدار شد، اما اين بار از دفعه قبل كه ديده بودم، كمتر متحير بود. سپس به بستر رفت و بعد از مدتى مجدداً بيدار شد، در حالى كه مشتى خاك سرخ رنگ در دست داشت و آن را مى بوسيد. من عرض كردم: اين خاك چيست اى رسول خدا؟ فرمود: جبرئيل عليه الصلاة و السلام به من خبر داد كه اين ـ يعنى حسين ـ در خاك عراق كشته خواهد شد. من به جبرئيل گفتم: خاك آن سرزمينى را كه او در آن كُشته خواهد شد، به من نشان بده و اين خاك آن جاست.

۱۱۴۰.سحيم از انس بن حارث:شنيدم كه رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمود: اين فرزندم، در خاك عراق كشته خواهد شد. پس هريك از شما او را درك كرد، ياريش رساند.
سحيم مى گويد: انس به همراه حسين عليه السلام كشته شد.

۱۱۴۱.انس بن مالك:فرشته باران از پروردگارش اجازه خواست كه نزد پيامبر صلى الله عليه و آله رود و خدا به او اجازه داد. پيامبر به امّ سلمه فرمود: بيرون مواظب در باش كه كسى بر ما وارد نشود. انس مى گويد: حسين آمد و خواست وارد اتاق شود اما ام سلمه مانع او شد. حسين، جستى زد و داخل شد و شروع كرد به سوار شدن بر پشت پيامبر و بر روى شانه و گردن آن حضرت. آن فرشته به پيامبر صلى الله عليه و آله گفت: او را دوست دارى؟ فرمود: آرى. فرشته گفت: بدان كه امّت تو او را خواهند كشت و اگر بخواهى مكانى را كه در آن كشته مى شود به تو نشان مى دهم. سپس دستش را زد و مقدارى گل سرخ رنگ آورد. ام سلمه آن را گرفت و در گوشه چارقد خود بست. ثابت ـ يكى از راويان حديث ـ مى گويد: اطلاع يافتيم كه آن سرزمين، كربلاست.

۱۱۳۸.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :يُقتَلُ ابنِيَ الحَسَنُ عليه السلامبِالسَّم ^۱ .

۱۱۳۹.اُمُّ سَلَمَةَ :إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله اضطَجَعَ ذاتَ لَيلَةٍ لِلنَّومِ فَاستَيقَظَ وهُوَ حائِرٌ ^۲ ، ثُمَّ اضطَجَعَ فَرَقَدَ، ثُمَّ استَيقَظَ وهُوَ حائِرٌ دونَ ما رَأَيتُ بِهِ المَرَّةَ الاُولى، ثُمَّ اضطَجَعَ فَاستَيقَظَ وفي يَدِهِ تُربَةٌ حَمراءُ يُقَبِّلُها ، فَقُلتُ : ما هذِهِ التُّربَةُ يا رَسولَ اللّهِ ؟ قالَ : أخبَرَني جَبرَئيلُ عَلَيهِ الصَّلاةُ وَالسَّلامُ أنَّ هذا يُقتَلُ بِأَرضِ العِراقِ ـ [يَعنِي] الحُسَينَ ـ فَقُلتُ لِجَبرَئيلَ : أرِني تُربَةَ الأَرضِ الَّتي يُقتَلُ بِها ، فَهذِهِ تُربَتُها ^۳ .

۱۱۴۰.سُحَيمٌ عَن أنَسِ بنِ الحارِثِ :سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقولُ : إنَّ ابني هذا يُقتَلُ بِأَرضِ العِراقِ ، فَمَن أدرَكَهُ مِنكُم فَليَنصُرهُ . قالَ : فَقُتِلَ أنَسٌ مَعَ الحُسَينِ عليه السلام ^۴ .

۱۱۴۱.أنَسُ بنُ مالِكٍ :إنَّ مَلَكَ المَطَرِ استَأذَنَ رَبَّهُ أن يَأتِيَ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله فَأَذِنَ لَهُ ، فَقالَ لاُِمِّ سَلَمَةَ : اِملِكي عَلَينَا البابَ لا يَدخُل عَلَينا أحَدٌ . قالَ : وجاءَ الحُسَينُ لِيَدخُلَ فَمَنَعَتهُ ، فَوَثَبَ فَدَخَلَ ، فَجَعَلَ يَقعُدُ عَلى ظَهرِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله وعَلى مَنكِبِهِ وعَلى عاتِقِهِ ، فَقالَ المَلَكُ لِلنَّبِيِّ صلى الله عليه و آله : أتُحِبُّهُ ؟ قالَ : نَعَم ، قالَ : أما إنَّ اُمَّتَكَ سَتَقتُلُهُ ، وإن شِئتَ أرَيتُكَ المَكانَ الَّذي يُقتَلُ فيهِ ، فَضَرَبَ بِيَدِهِ فَجاءَ بِطينَةٍ حَمراءَ ، فَأَخَذَتها اُمُّ سَلَمَةَ فَصَرَّتها فِي خِمارِها . قالَ ثابِتٌ ـ مِن رُواةِ الحَديثِ ـ : بَلَغَنا أنَّها كَربَلاءُ ^۵ .