689
اهل بيت در قرآن و حديث جلد دوّم

۱۰۸۴.ابو سعيد خدرى:رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: امامانِ پس از من دوازده نفرند كه نه نفرشان از صلب حسين هستند و نهمين آنان قائمشان است. سپس فرمود: ما را كسى جز منافق دشمن نمى دارد.

۱۰۸۵.ابو سعيد خدرى:ما ـ جماعت انصار ـ منافقان را از بغض و دشمنيشان با على بن ابى طالب مى شناختيم.

۲ / ۳

ملحق شدن به جرگه كفّار

۱۰۸۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بدانيد كه هركس با بغض و دشمنى نسبت به آل محمّد بميرد، كافر مرده است؛ بدانيد كه هركس با بغض و دشمنى نسبت به آل محمّد بميرد، بوى بهشت را استشمام نخواهد كرد.

۱۰۸۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه چيز است كه در هركس باشد نه او از من است و نه من از اويم: دشمن داشتن على بن ابى طالب، كينه توزى با اهل بيت من و هركه بگويد ايمان در گفتار خلاصه مى شود.

۲ / ۴

ملحق شدن به جرگه يهود و نصارى

۱۰۸۸.جابربن عبداللّه از رسول خدا صلى الله عليه و آله :اى مردم! هر كه ما اهل بيت را دشمن بدارد خداوند در روز قيامت او را يهودى محشور مى كند. عرض كردم: اى رسول خدا، هر چند روزه بگيرد و نماز بخواند؟ فرمود: هر چند روزه بگيرد و نماز بخواند و خود را مسلمان بداند.

۱۰۸۹.امام باقر عليه السلامـ به نقل از جابربن عبداللّه انصارىـ : رسول خدا صلى الله عليه و آله تشريف آورد و منبر رفت و مهاجران و انصار براى نماز جمع شدند. حضرت فرمود: اى مردم! هر كه ما اهل بيت را دشمن بدارد، خداوند او را يهودى محشور كند. جابر مى گويد: من برخاستم و عرض كردم: اى رسول خدا، اگر چه شهادت به لا اله الا اللّه و به پيامبرى شما دهد؟ فرمود: آرى، اگر چه شهادت دهد. او با شهادت دادن [به يگانگى خدا و رسالت من] فقط سبب مى شود كه خونش ريخته نشود و يا با دست خود و ذليلانه، جزيه ندهد.
سپس فرمود: اى مردم، هركس ما اهل بيت را دشمن بدارد خداوند در روز قيامت او را يهودى محشور كند و اگر به زمان دجّال برسد به او ايمان آورد و اگر آن زمان را درك نكند، از گورش برانگيخته گردد، تا به او ايمان بياورد. همانا پروردگارم عز و جل، در ابتداى خلقت كه گل آدميان را مى سرشتند، امّت مرا برايم مجسّم نمود و نامهاى همه افراد امّت مرا به من آموخت، همان گونه كه تمام اسماء را به آدم تعليم داد. پس پرچمداران از برابر من گذشتند و من براى على و شيعيان او آمرزش طلبيدم.
حنان (بن سدير راوى اين خبر) گويد: پدرم به من گفت: اين حديث را بنويس و من نوشتم. فردا به جانب مدينه حركت كرديم و وارد آن شديم و خدمت ابى عبداللّه (الصادق) عليه السلام رسيديم. من به آن حضرت عرض كردم: فدايت شوم، مردى از مكّيان به نام سديف، حديثى از پدرتان به من گفته است، حضرت فرمود: آن را حفظ دارى؟ عرض كردم: مكتوبش كرده ام. فرمود: بده ببينم. من آن را به حضرت نشان دادم. چون به جمله «در آن هنگام كه گل آدميان را مى سرشتند خداوند امّت مرا برايم مجسم نمود و نامهاى همه افراد امّتم را به من آموخت، همان گونه كه تمام اسماء را به آدم تعليم داد» رسيد فرمود: اى سدير، چه هنگام اين حديث را از قول پدرم برايت نقل كرد؟ عرض كردم: هفت روز است كه روايت او را از پدرتان شنيده ام. فرمود: من فكر مى كردم كه اين حديث، از دهان پدرم براى احدى خارج نخواهد شد.


اهل بيت در قرآن و حديث جلد دوّم
688

۱۰۸۴.أبو سَعيدٍ الخُدرِيُّ :قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : الأَئِمَّةُ بَعدِي اثنا عَشَرَ ، تِسعَةٌ مِن صُلبِ الحُسَينِ ، وَالتّاسِعُ قائِمُهُم . ثُمَّ قالَ صلى الله عليه و آله : لا يُبغِضُنا إلاّ مُنافِقٌ ۱ .

۱۰۸۵.أبو سَعيدٍ الخُدرِيُّ :إنّا كُنّا لَنَعرِفُ المُنافِقينَ ـ نَحنُ مَعشَرَ الأَنصارِ ـ بِبُغضِهِم عَلِيَّ بنَ أبي طالِبٍ عليه السلام ۲ .

۲ / ۳

اللَّحاقُ بِالكُفّارِ

۱۰۸۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :ألا ومَن ماتَ عَلى بُغضِ آلِ مُحَمَّدٍ ماتَ كافِرًا ، ألا ومَن ماتَ عَلى بُغضِ آلِ مُحَمَّدٍ لَم يَشُمَّ رائِحَةَ الجَنَّةِ ۳ .

۱۰۸۷.عنه صلى الله عليه و آله :ثَلاثٌ مَن كُنَّ فيهِ فَلَيسَ مِنّي ولا أنَا مِنهُ : بُغضُ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ ، ونَصبُ أهلِ بَيتي ، ومَن قالَ: الإِيمانُ كَلام ۴ .

۲ / ۴

اللَّحاقُ بِاليَهودِ وَالنَّصارى

۱۰۸۸.جابِرُ بنُ عَبدِ اللّهِ عَن رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله :أيُّهَا النّاسُ ، مَن أبغَضَنا أهلَ البَيتِ حَشَرَهُ اللّهُ يَومَ القِيامَةِ يَهودِيًّا ، فَقُلتُ : يا رَسولَ اللّهِ ، وإن صامَ وصَلّى ؟ قالَ : وإن صامَ وصَلّى وزَعَمَ أنَّهُ مُسلِم ۵ .

۱۰۸۹.الإمام الباقر عليه السلامـ عَن جابِرِ بنِ عَبدِ اللّهِ الأَنصارِيِّـ : أقبَلَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله حَتّى صَعِدَ المِنبَرَ ، وَاجتَمَعَ المُهاجِرونَ وَالأَنصارُ فِي الصَّلاةِ ، فَقالَ : أيُّهَا النّاسُ ، مَن أبغَضَنا أهلَ البَيتِ بَعَثَهُ اللّهُ يَهودِيًّا . قالَ جابِرٌ : فَقُمتُ إلَيهِ ، فَقُلتُ : يا رَسولَ اللّهِ ، وإن شَهِدَ أن لا إلهَ إلاَّ اللّهُ وأنَّكَ رَسولُ اللّهِ ؟ قالَ : نَعَم وإن شَهِدَ ، إنَّمَا احتَجَزَ بِذلِكَ مِن أن يُسفَكَ دَمُهُ أو يُؤَدِّيَ الجِزيَةَ عَن يَدٍ وهُوَ صاغِرٌ .
ثُمَّ قالَ : أيُّهَا النّاسُ ، مَن أبغَضَنا أهلَ البَيتِ بَعَثَهُ اللّهُ يَومَ القِيامَةِ يَهودِيًّا ، وإن أدرَكَ الدَّجّالَ آمَنَ بِهِ ، وإن لَم يُدرِكهُ بُعِثَ مِن قَبرِهِ حَتّى يُؤمِنَ بِهِ ، إنَّ رَبّي عَزَّوجَلَّ مَثَّلَ لي اُمَّتي فِي الطّينِ ، وعَلَّمَني أسماءَ اُمَّتي كَما عَلَّمَ آدَمَ الأَسماءَ كُلَّها ، فَمَرَّ بي أصحابُ الرّاياتِ ، فَاستَغفَرتُ لِعَلِيٍّ وشيعَتِهِ .
قالَ حَنانُ [بنُ سَديرٍ راوي هذَا الخَبَرِ] : وقالَ لي أبي : اُكتُب هذَا الحَديثَ فَكَتَبتُهُ ، وخَرَجنا مِن غَدٍ إلَى المَدينَةِ فَقَدِمنا فَدَخَلنا عَلى أبي عَبدِ اللّهِ عليه السلام ، فَقُلتُ لَهُ : جُعِلتُ فِداكَ ، إنَّ رَجُلاً مِنَ المَكِّيّينَ يُقالُ لَهُ سُدَيفٌ حَدَّثَني عَن أبيكَ بِحَديثٍ ، فَقالَ : وتَحفَظُهُ ؟ فَقُلتُ : كَتَبتُهُ ، قالَ : فَهاتِهِ ، فَعَرَضتُهُ عَلَيهِ ، فَلَمَّا انتَهى إلى «مَثَّلَ لي اُمَّتي فِي الطّينِ ، وعَلَّمَني أسماءَ اُمَّتي كَما عَلَّمَ آدَمَ الأَسماءَ كُلَّها» قالَ أبو عَبدِ اللّهِ عليه السلام : يا سَديرُ ، مَتى حَدَّثَكَ بِهذا عَن أبي ؟ قُلتُ : اليَومُ السّابِعُ مُنذُ سَمِعناهُ مِنهُ يَرويهِ عَن أبيكَ ، فَقالَ : قَد كُنتُ أرى أنَّ هذَا الحَديثَ لا يَخرُجُ عَن أبي إلى أحَدٍ ۶ .

1.كفاية الأثر : ۳۱ .

2.سنن الترمذيّ : ۵ / ۶۳۵ / ۳۷۱۷ ، تاريخ دمشق «ترجمة الإمام عليّ عليه السلام» : ۲ / ۲۲۰ / ۷۱۸ ، تاريخ الخلفاء : ۲۰۲ ، المعجم الأوسط : ۴ / ۲۶۴ / ۴۱۵۱ ، المناقب للخوارزميّ : ۱ / ۳۳۲ / ۳۵۳ كلاهما عن الإمام الباقر عليه السلامعن جابر بن عبداللّه ، فضائل الصحابة لابن حنبل : ۲ / ۶۳۹ / ۱۰۸۶ ، مناقب الإمام أميرالمؤمنين عليه السلامللكوفيّ : ۲ / ۴۷۰ / ۹۶۵ كلاهما عن جابر بن عبداللّه ، تذكرة الخواصّ : ۲۸ عن أبي الدرداء ، عيون أخبار الرضا عليه السلام : ۲ / ۶۷ / ۳۰۵ عن الإمام الحسين عليه السلاموفيهما «عليًّا ووُلده» ، كفاية الأثر : ۱۰۲ عن زيد بن أرقم ، العمدة : ۲۱۶/۳۳۴ عن جابر بن عبداللّه ، وذكره أيضًا في : ۲۱۸ / ۳۴۳ ، المناقب لابن شهرآشوب : ۳ / ۲۰۷ ، مجمع البيان : ۹ / ۱۶۰ كلّها عن أبي سعيد الخدريّ ، قرب الإسناد : ۲۶ / ۸۶ عن عبداللّه بن عمر .

3.الكشّاف : ۳ / ۴۰۳ مرسلاً ، مائة منقبة : ۹۰ / ۳۷ عن ابن عمر ،بشارة المصطفى : ۱۹۷ ، فرائد السمطين : ۲ / ۲۵۶ / ۲۵۴ كلاهما عن جرير بن عبد اللّه ، جامع الأخبار : ۴۷۴ / ۱۳۳۵ مرسلاً ، وراجع إحقاق الحقّ : ۹ / ۴۸۷ .

4.تاريخ دمشق «ترجمة الإمام عليّ عليه السلام» : ۲ / ۲۱۸ / ۷۱۲ ، الفردوس : ۲ / ۸۵ / ۲۴۵۹ ، مقتل الحسين للخوارزميّ : ۲ / ۹۷ وليس فيه «ولا أنا منه» ، مناقب الإمام أميرالمؤمنين عليه السلام للكوفيّ : ۲ / ۴۷۳ / ۹۶۹ ، كلّها عن جابر .

5.المعجم الأوسط : ۴ / ۲۱۲ / ۴۰۰۲ ، أمالي الصدوق : ۲۷۳ / ۲ كلاهما عن سديف المكّيّ عن الإمام الباقر عليه السلامعن جابر ، روضة الواعظين : ۲۹۷ .

6.أمالي الطوسيّ : ۶۴۹ / ۱۳۴۷ ، وراجع أمالي المفيد : ۱۲۶ / ۴ كلاهما عن حنّان بن سدير عن سديف المكّيّ ، المحاسن : ۱ / ۱۷۳ / ۲۶۶ ، ثواب الأعمال : ۲۴۳ / ۱ ، دعائم الإسلام : ۱ / ۷۵ .

  • نام منبع :
    اهل بيت در قرآن و حديث جلد دوّم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری: سیّد رسول موسوی، ترجمه: حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1383
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 3829
صفحه از 1019
پرینت  ارسال به