۸۷۱.امام على عليه السلامـ درخطبه اى راجع به رسول خدا واهل بيت اوـ : خداوند او [محمّد ]را فرستاد تا فرمانش را آشكار سازد و يادش را زنده گرداند و او رسالت خود را با امانت ادا كرد و رهيافته و رستگار، جهان را وداع گفت و پرچم حقّ را در ميان ما گذاشت، هركه از آن پيشى گيرد از دين به در رود وهر كه از آن واپس ماند هلاك شود وهركه همراهى آن كند [به ساحل رستگارى و نجات] برسد.
۸۷۲.امام على عليه السلام :هنگامى كه ابوبكر خطبه [خلافت] خواند و آن روز، آدينه بود و مصادف با نخستين روز از ماه رمضان، اُبّى بن كعب برخاست و به او گفت:... آيا نه اين كه مى دانيد رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: شما را درباره اهل بيتم سفارش به نيكى مى كنم؛ آنان را جلودار خود سازيد و بر ايشان پيشى نگيريد و آنان را فرمانروا سازيد و بر ايشان فرمانروايى و امارت نكنيد...
در اين هنگام گروهى از مردان انصار برخاستند و به اُبّى گفتند: رحمت خدا بر تواى اُبّى، بنشين تو آن چه را شنيده بودى گفتى وبه پيمانت وفا كردى.
۸۷۳.امام صادق عليه السلام:هركس ولايت آل محمّد را بپذيرد وآنان را به سبب خويشاونديشان با رسول خدا صلى الله عليه و آله بر همه مردم مقدّم دارد، چنين كسى از آل محمّد است چون ولايت آل محمّد را دارد؛ نه به اين معنا كه در واقع جزء اين خاندان است بلكه از آنان است به سبب پذيرش ولايتشان وپيروى كردن از آنها. خداوند در كتاب خود اين گونه حكم كرده آن جا كه فرموده است: «و هركس از شما آنان را به ولايت گيرد از آنان خواهد بود» و ابراهيم عليه السلام فرمود: «پس هركه از من پيروى كند او از من است وهر كه نافرمانيم كند بى گمان تو آمرزنده مهربانى».
۳ / ۵
پيـروى
۸۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هركس خوشحال مى شود كه مانند من زندگى كند و مانند من از دنيا برود و در بهشت برينى كه پروردگارم آن را كاشته است ساكن شود، پس بايد پس از من على را دوست بدارد و دوست او را نيز دوست دارد و به امامان پس از من اقتدا كند؛ زيرا آنان عترت منند، از طينت من آفريده شده اند، فهم و دانش روزى شده اند، واى بر آن دسته از امّت من كه فضل و برترى ايشان را انكار كنند و حرمت خويشاوندى من با آنان رانگه ندارند؛ خدا شفاعتم را نصيب ايشان نكناد.
