413
اهل بيت در قرآن و حديث جلد اوّل

۶۳۱.امام سجاد عليه السلام:حسن بن على بن ابى طالب عليه السلام نماز مى گزارْد كه مردى از برابر او گذشت. يكى از همنشينانش او را از اين كار نهى كرد. چون حضرت عليه السلاماز نمازش فارغ شد، به آن مرد فرمود: چرا او را باز داشتى؟ عرض كرد: يابن رسول اللّه ، او ميان شما و محراب حائل شد . حضرت عليه السلامفرمود: واى بر تو، خداوند عزّوجل به من نزديكتر از آن است كه كسى بتواند ميان من و او، حائل شود.

۶۳۲.سبزوارى در جامع الاخبار:حسين بن على عليه السلام، هرگاه وضو مى گرفت، رنگش تغيير مى كرد و بندهاى بدنش به لرزه مى افتاد، سبب را از ايشان جويا شدند، حضرت عليه السلامفرمود: حقّ است بر كسى كه در برابر خداوند جبّار مى ايستد، رنگش زرد شود و بندهايش به لرزه افتد.

۶۳۳.امام باقر عليه السلام:پدرم على بن الحسين عليه السلام، به هنگام نماز، پوست بدنش مى ترنجيد و رنگش زرد مى شد و گوشت تنش به لرزه مى افتاد و موى بر تنش راست مى شد و در حالى كه اشكش بر گونه روان بود مى فرمود: اگر بنده مى دانست با كه مناجات مى كند، از نماز دست نمى كشيد.

۶۳۴.امام صادق عليه السلام:على بن الحسين عليه السلام هرگاه وضو مى گرفت رنگش زرد مى گشت. به ايشان عرض شد: اين چه حالى است كه شما را در بر مى گيرد؟ فرمود: آيا مى دانى آماده ايستادن در برابر چه كسى مى گردم؟

۶۳۵.امام صادق عليه السلام:پدرم عليه السلام مى فرمود: على بن الحسين صلوات اللّه عليهما هرگاه به نماز برمى خاست گويى ساقه درختى است، چيزى از آن حركت نمى كرد مگر آن چه كه باد آن را به حركت در آوَرد.

۶۳۶.ابان بن تغلب:به امام صادق عليه السلام عرض كردم: على بن الحسين عليه السلامرا ديدم كه هنگام ايستادن به نماز، رنگش دگرگونه مى گشت. امام صادق عليه السلامبه من فرمود: به خداسوگند، على بن الحسين عليه السلاممى دانست در برابر چه كسى ايستاده است.


اهل بيت در قرآن و حديث جلد اوّل
412

۶۳۱.عنه عليه السلام :كانَ الحَسَنُ بنُ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ عليهماالسلام يُصَلّي ، فَمَرَّ بَينَ يَدَيهِ رَجُلٌ فَنَهاهُ بَعضُ جُلَسائِهِ ، فَلَمَّا انصَرَفَ مِن صَلاتِهِ قالَ لَهُ : لِمَ نَهَيتَ الرَّجُلَ ؟ قالَ : يَا بنَ رَسولِ اللّهِ ، حَظَرَ ۱ فيما بَينَكَ وبَينَ المِحرابِ ، فَقالَ : وَيحَكَ ! إنَّ اللّهَ عَزَّوجَلَّ أقرَبُ إلَيَّ مِن أن يَحظُرَ فيما بَيني وبَينَهُ أحَدٌ ۲ .

۶۳۲.السَّبزَوارِيُّ في جامِعِ الأَخبارِ :كانَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليهماالسلام إذا تَوَضَّأَ تَغَيَّرَ لَونُهُ وَارتَعَدَت مَفاصِلُهُ ، فَقيلَ لَهُ في ذلِكَ ، فَقالَ : حَقٌّ لِمَن وَقَفَ بَينَ يَدَيِ اللّهِ المَلِكِ الجَبّارِ أن يَصفَرَّ لَونُهُ وتَرتَعِدَ مَفاصِلُهُ ۳ .

۶۳۳.الإمام الباقر عليه السلام :كانَ أبي عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليهماالسلام إذا حَضَرَتِ الصَّلاةُ يَقشَعِرُّ جِلدُهُ ، ويَصفَرُّ لَونُهُ ، وتَرتَعِدُ فَرائِصُهُ ۴ ، ويَقِفُ شَعرُهُ ، ويَقولُ ودُموعُهُ تَجري عَلى خَدَّيهِ : لَو عَلِمَ العَبدُ مَن يُناجي مَا انفَتَلَ ۵۶ .

۶۳۴.الإمام الصادق عليه السلام :كانَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليهماالسلامإذا تَوَضَّأَ اصفَرَّ لَونُهُ ، فَقيلَ لَهُ : ما هذَا الَّذي يَغشاكَ ؟ فَقالَ : أتَدري لِمَن أتَأَهَّبُ لِلقِيامِ بَينَ يَدَيهِ ؟ ! ۷

۶۳۵.عنه عليه السلام :كانَ أبي عليه السلام يَقولُ : كانَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَيهِما إذا قامَ فِي الصَّلاةِ كَأَنَّهُ ساقُ شَجَرَةٍ ، لا يَتَحَرَّكُ مِنهُ شَيءٌ إلاّ ما حَرَّكَهُ الرّيحُ مِنهُ ۸ .

۶۳۶.أبانُ بنُ تَغلِبَ :قُلتُ لِأَبي عَبدِاللّهِ عليه السلام : إنّي رَأَيتُ عَلِيَّ بنَ الحُسَينِ عليهماالسلامإذا قامَ فِي الصَّلاةِ غَشِيَ لَونَهُ لونٌ آخَرُ ، فَقالَ لي : وَاللّهِ إنَّ عَلِيَّ بنَ الحُسَينِ عليهماالسلامكانَ
يَعرِفُ الَّذي يَقومُ بَينَ يَدَيهِ ۹ .

1.الحَظْرُ : المنع (مجمع البحرين : ۱ / ۴۲۴) .

2.التوحيد : ۱۸۴ / ۲۲ عن منيف عن الإمام الصادق عن أبيه عليهماالسلام .

3.جامع الأخبار : ۱۶۶ / ۳۹۷ ، المناقب لابن شهرآشوب : ۴ / ۱۴ نحوه عن الفتّال وفيه «الحسن بن عليّ كان إذا توضّأ ...» .

4.الفريصة : لحمة عند نغض الكتف في وسط الجنب عند منبض القلب ، وهما فريصتان ترتعدان عند الفزع . (لسان العرب : ۷ / ۶۴) .

5.انفتل فلان عن صلاته أي انصرف ، ولفت فلانًا عن رأيه وفتله أي صرفه ولواه ، وفتله عن وجهه فانفتل أي صرفه فانصرف . (لسان العرب : ۱۱ / ۵۱۴) .

6.مقتل الحسين عليه السلامللخوارزميّ : ۲ / ۱۲۴ عن حنّان بن سدير عن أبيه .

7.إعلام الورى : ۲۵۵ عن سعيد بن كلثوم ، الإرشاد : ۲ / ۱۴۳ ، كشف الغمّة : ۲ / ۲۹۸ كلاهما عن عبداللّه بن محمّد القرشيّ ، المناقب لابن شهرآشوب : ۴ / ۱۴۸ ، مكارم الأخلاق : ۲ / ۹۷/ ۲۲۷۷ .

8.الكافي : ۳ / ۳۰۰ / ۴ ، فلاح السائل : ۱۶۱ كلاهما عن جهم بن حميد .

9.علل الشرائع : ۲۳۱ / ۷ ، وراجع الخصال : ۵۱۷ / ۴ .

  • نام منبع :
    اهل بيت در قرآن و حديث جلد اوّل
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری: سیّد رسول موسوی، ترجمه: حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1383
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 5496
صفحه از 543
پرینت  ارسال به