۶۱۳.حفص:من هيچ كس را نديدم كه از موسى بن جعفر عليه السلام بر خويش هراسانتر باشد و در ميان مردم از او اميدوارتر هم نديدم، تلاوت قرآن او با غم همراه بود و هرگاه قرآن تلاوت مى كرد گويى با انسانى سخن مى گفت.
۶۱۴.ثوبانى:امام موسى بن جعفر بيش از ده سال بود كه هر روز پس از طلوع خورشيد تا وقت زوال به سجده مى افتاد. گاهى هارون الرشيد به بام مى رفت واز آن جا به محبسى مشرف مى شد كه ابوالحسن عليه السلام را در آن زندانى كرده بود و او را در حال سجده مى ديد. روزى به ربيع گفت: اى ربيع! اين جامه اى كه همه روزه در آن جا مى بينم چيست؟ ربيع گفت: يا امير المؤمنين! اين جامه نيست، آن، موسى بن جعفر است كه همه روزه پس از طلوع خورشيد تا هنگام زوال، به سجده مى افتد. ربيع مى گويد: هارون به من گفت: اين مرد از راهبان بنى هاشم است. گفتم: پس چرا در زندان بر او تنگ مى گيرى؟ گفت: هيهات، گريزى از اين كار نيست.
۶۱۵.عبدالسّلام بن صالح هروى:به درِ خانه اى در سرخس رفتم كه امام رضا عليه السلامرا در آن محبوس كرده به بندش كشيده بودند. از زندانبان اجازه ورود خواستم. او گفت: نمى توانى او را ديدار كنى. گفتم: چرا؟ گفت: زيرا او گاه در شبانه روز هزار ركعت نماز مى گزارد. فقط در اوّل روز و قبل از زوال ظهر و هنگام زردى آفتاب، ساعتى از نماز دست مى كشد و در اين هنگام در مصلاّى خود نشسته است و با خدايش مناجات مى كند.
۴ / ۳
نماز اهل بيت عليهم السلام
۶۱۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آرام ديده من، در نماز نهاده شده است.
