393
اهل بيت در قرآن و حديث جلد اوّل

۵۹۰.امام سجاد عليه السلام:من خوش نمى دارم خدا را چنان بپرستم كه مقصودى جز پاداش نداشته باشم، تا چونان برده اى باشم آزمند و تسليم كه اگر طمع ورزد مى كوشد و الاّ نه و خوش نمى دارم خدا را چنان بپرستم كه [مقصودى] جز هراس از كيفر او در سر نداشته باشم تا چونان برده بدكارى باشم كه اگر نهراسد، گامى برنمى دارد. به حضرت عليه السلام عرض شد: پس چرا خدا را مى پرستى؟ فرمود: چون او با نواختن و نعمت دادن به من، شايسته عبادت است.

۴ / ۲

سخت كوشى اهل بيت عليهم السلام در عبادت

۵۹۱.امام باقر عليه السلام:پيامبر اكرم در آن شبى كه بايد نزد عائشه مى بود، در كنار او به سر مى بُرد. عائشه عرض كرد: يا رسول اللّه ! چرا خود را خسته مى كنى، در حالى كه خداوند، گناهان گذشته و آينده تو را آمرزيده است؟ حضرت صلى الله عليه و آله فرمود: اى عائشه، آيا نبايد بنده اى شكرگزار باشم؟! امام باقر عليه السلاممى فرمايد: پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله بر سر انگشتان پايش مى ايستاد كه خداوند اين آيه را نازل فرمود: «طه، ما قرآن را بر تو نازل نكرديم تا در رنج افتى» .

۵۹۲.عائشه:پيامبر صلى الله عليه و آله آن قدر شب زنده دارى كرد تا دو پايش ورم كرد. به او عرض كردم: يا رسول اللّه !، چرا چنين مى كنى در حالى كه خداوند گناهان گذشته و آينده تو را آمرزيده است؟ فرمود: آيا دوست نداشته باشم كه بنده اى شكرگزار گردم؟!

۵۹۳.بكر بن عبداللّه :عمر بن خطاب بر پيامبر وارد شد، در حالى كه حضرت صلى الله عليه و آله بيمار بود ـ يا گفت: تبدار بود ـ عمر عرض كرد: يا رسول اللّه ! چه بيمارى سختى دارى! حضرت صلى الله عليه و آله فرمود: اين مانع از آن نشد كه در شب، سى سوره از قرآن تلاوت كردم كه هفت سوره طوال در آن بود. عمر عرض كرد: يا رسول اللّه ! خداوند گناهان گذشته و آينده تو را آمرزيده است و تو چنين خود را به سختى مى افكنى؟! فرمود: اى عمر! آيا نبايد بنده اى شكرگزار باشم؟!


اهل بيت در قرآن و حديث جلد اوّل
392

۵۹۰.الإمام زين العابدين عليه السلام :إنّي أكرَهُ أن أعبُدَ اللّهَ لا غَرَضَ لي إلاّ ثَوابَهُ ، فَأَكونَ كَالعَبدِ الطَّمِعِ المُطيعِ ، إن طَمِعَ عَمِلَ وإلاّ لَم يَعمَل . وأكرَهُ أن أعبُدَهُ (لا غَرَضَ لي) إلاّ لِخَوفِ عِقابِهِ ، فَأَكونَ كَالعَبدِ السَّوءِ إن لَم يَخَف لَم يَعمَل . قيلَ لَهُ : فَلِمَ تَعبُدُهُ ؟ قالَ : لِما هُوَ أهلُهُ بِأَياديهِ عَلَيَّ وإنعامِهِ ۱ .

۴ / ۷۶

اِجتِهادُهُم فِي العِبادَةِ

۵۹۱.الإمام الباقر عليه السلام :كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله عِندَ عائِشَةَ لَيلَتَها ، فَقالَت : يا رَسولَ اللّهِ ، لِمَ تُتعِبُ نَفسَكَ وقَد غَفَرَ اللّهُ لَكَ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِكَ وما تَأَخَّرَ؟ فَقالَ: يا عائِشَةُ، ألا أكونُ عَبدًا شَكورًا ؟! قالَ : وكانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقومُ عَلى أطرافِ أصابِعِ رِجلَيهِ، فَأَنزَلَ اللّهُ سُبحانَهُ وتَعالى: «طه * ما أنزَلنا عَلَيكَ القُرآنَ لِتَشقى ۲ » .

۵۹۲.عائِشَةُ :إنَّ نَبِيَّ اللّهِ صلى الله عليه و آله كانَ يَقومُ مِنَ اللَّيلِ حَتّى تَتَفَطَّرَ قَدَماهُ ، فَقُلتُ : لِمَ تَصنَعُ هذا يا رَسولَ اللّهِ وقَد غَفَرَ اللّهُ لَكَ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِكَ وما تَأَخَّرَ ؟ قالَ : أفَلا اُحِبُّ أن أكونَ عَبدًا شَكورًا ؟ ! ۳

۵۹۳.بَكرُ بنُ عَبدِاللّهِ :إنَّ عُمَرَ بنَ الخَطّابِ دَخَلَ عَلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله وهُوَ مَوقوذٌ ـ أو قالَ : مَحمومٌ ـ فَقالَ لَهُ عُمَرُ : يا رَسولَ اللّهِ ، ما أشَدَّ وَعكَكَ ! فَقالَ : ما مَنَعَني ذلِكَ أن قَرَأتُ اللَّيلَةَ ثَلاثينَ سورَةً فيهِنَّ السَّبعُ الطِّوالُ . فَقالَ عُمَرُ : يا رَسولَ اللّهِ ، غَفَرَ اللّهُ لَكَ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِكَ وما تَأَخَّرَ وأنتَ تَجهَدَ هذَا الاِجتِهادَ ؟! فَقالَ : يا عُمَرُ ، أفَلا أكونُ عَبدًا شَكورًا ؟! ۴

1.التفسير المنسوب إلى الإمام العسكريّ عليه السلام : ۳۲۸ / ۱۸۰ .

2.الكافي : ۲ / ۹۵ / ۶ عن أبي بصير ، وراجع الاحتجاج : ۱ / ۵۲۰ ، والآية ۱ و ۲ من سورة طه .

3.صحيح البخاريّ : ۴ / ۱۸۳۰ / ۴۵۵۷ ، صحيح مسلم : ۴ / ۲۱۷۲ / ۲۸۲۰ ، وراجع صحيح البخاريّ : ۱/۳۸۰/۱۰۷۸ ، و : ۵/۲۳۷۵/۶۱۰۶ ، و : ۴ / ۱۸۳۰ / ۴۵۵۶ ، صحيح مسلم : ۴ / ۲۱۷۱ / ۲۸۱۹ ، سنن الترمذيّ : ۲ / ۲۶۸ / ۴۱۲ ، سنن ابن ماجة : ۱ / ۴۵۶ / ۱۴۱۹ ، سنن النسائيّ : ۳ / ۲۱۹، مسند ابن حنبل : ۶ / ۳۴۸ / ۱۸۲۶۶ ، الزهد لابن المبارك : ۳۵ / ۱۰۷ ، عيون الأخبار لابن قتيبة : ۲ / ۲۹۸ ، السنن الكبرى : ۳ / ۲۴ / ۴۷۳۱ كلّها عن المغيرة ، تاريخ بغداد : ۴/۳۳۱ عن أنس ، و : ۷ / ۲۶۵ عن أبي جحيفة ، فتح الأبواب : ۱۷۰ عن الزهريّ عن عليّبن الحسين عليهماالسلام.

4.أمالي الطوسيّ : ۴۰۳ / ۹۰۳ .

  • نام منبع :
    اهل بيت در قرآن و حديث جلد اوّل
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری: سیّد رسول موسوی، ترجمه: حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1383
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 5477
صفحه از 543
پرینت  ارسال به