۵۵۰.امام صادق عليه السلام:فاطمه، مقدارى جو داشت كه از آن كاچى فراهم آوردند. پس چون آن را پختند و براى خوردن در پيش روى خود نهادند، مسكينى بيامد و گفت: خداوند به شما رحم كند. على عليه السلامبرخاست و يك سوم خوراك را بدو داد. طولى نكشيد كه يتيمى آمد و گفت: خداوند به شما رحم كند. على عليه السلامبرخاست و يك سوم خوراك را بدو داد و سپس اسيرى بيامد و گفت: خداوند بر شما رحم كند و على عليه السلاميك سوم باقيمانده خوراك را بدو داد و هيچ كدام آن خوراك را نچشيدند، پس خداوند اين آيات را در حقّ آنها نازل فرمود.
۵۵۱.امام باقر عليه السلامـ در بيان شأن نزول سوره «هَلْ اَتى» در حقّ اهل البيت عليهم السلام: «وَيُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّه» ، يعنى با در نظر گرفتن اشتهايشان به آن غذا و بخشيدنش به آنان . «مسكيناً» ، مسكينى از مسلمانان بود، «يتيماً» ، يتيمى از مسلمانان بود و «اسيراً» ، اسيرى از مشركان بود؛ هرگاه على عليه السلامآنها را اطعام مى كرد مى فرمود: «انّما نُطْعِمُكم لِوَجْهِ اللّه لانُريدُ مِنْكُم جزاءً وَلاشُكوراً» . فرمود: به خدا سوگند، اين را براى آنها نگفتند و در دلشان پنهان داشتند و خداوند از نهفته هاى دل آنها خبر داده است. آنها مى گفتند: ما از شما پاداشى نمى خواهيم تا با آن هزينه ما را بپردازيد و نه سپاسى كه با آن ما را بستاييد، بلكه ما شما را به خاطر خدا و گرفتن پاداش او اطعام مى كنيم.
