293
اهل بيت در قرآن و حديث جلد اوّل

۴۴۰.على بن مهزيارـ در توصيف امام هادىـ : بر حضرت وارد شدم و امام بدون مقدّمه سخن آغازيد و به زبان فارسى با من سخن گفت.

۴۴۱.على بن مهزيار:غلامم را كه از اسلاوها بود به سوى امام هادى عليه السلام فرستادم. غلام با تعجّب به سوى من بازگشت. به او گفتم: فرزندم! چه شده است؟ گفت: چگونه تعجّب نكنم؟! او چنان به اسلاوى با من سخن مى گفت كه گويى يكى از ماست و من گمان بردم كه حضرت عليه السلام با سخن گفتن به اين زبان مى خواسته است بعضى از غلامان، گفتگوى آنان را نفهمند.

۴۴۲.ابو حمزه نصير خادم امام :بارها از امام عسكرى عليه السلام شنيدم كه با غلامهاى خود به زبانهاى ايشان اعم از تركى، رومى و اسلاوى سخن مى گويد. من شگفت زده شدم و گفتم: اين مرد در مدينه زاده شده است و تا رحلت ابو الحسن عليه السلامخود را ننموده است و هيچ كس او را نديده است، چگونه چنين چيزى ممكن است؟ با خود سخن مى گفتم كه حضرت عليه السلام سوى من آمد و فرمود: خداوند تبارك و تعالى حجّت خود را با همه چيز از ديگر خلايقش متمايز كرده است و آشنايى به زبانهاى گوناگون و نَسَبها و لحظات وفات و رويدادها را بدو بخشيده است و اگر چنين نمى بود ميان حجّت و كسى كه حجّت براى آنان تعيين شده است تفاوتى نبود.

۲ / ۵

آشنايى با زبان پرندگان و هر جانور ديگر

۴۴۳.امام على عليه السلام :ما همچون سليمان بن داود، با زبان پرندگان و هر جانورِ خشكى يا دريايى آشنايى يافته ايم.

۴۴۴.امام على عليه السلام :ما با زبان پرندگان آشنايى يافته ايم و از هر چيزى بهره برده ايم كه اين خود فضلى بزرگ است.


اهل بيت در قرآن و حديث جلد اوّل
292

۴۴۰.عَلِيُّ بنُ مَهزِيارَـ في صِفَةِ الهادي عليه السلامـ : دَخَلتُ عَلَيهِ فَابتَدَأَني وكَلَّمَني بِالفارِسِيَّةِ ۱۲ .

۴۴۱.عَلِيُّ بنُ مَهزِيارَ : أرسَلتُ إلى أبِي الحَسَنِ الثّالِثِ عليه السلام غُلاميـ وكانَ صِقلابِيًّاـ فَرَجَعَ الغُلامُ إلَيَّ مُتَعَجِّبًا ، فَقُلتُ لَهُ : ما لَكَ يا بُنَيَّ ؟ قالَ : وكَيفَ لا أتَعَجَّبُ ؟! ما زالَ يُكَلِّمُني بِالصِّقلابِيَّةِ كَأَنَّهُ واحِدٌ مِنّا ، فَظَنَنتُ أنَّهُ إنَّما أرادَ بِهذَا اللِّسانِ كي لا يَسمَعَ بَعضُ الغِلمانِ ما دارَ بَينَهُم ۳ .

۴۴۲.أبو حَمزَةَ نَصيرٌ الخادِمُ :سَمِعتُ أبا مُحَمَّدٍ [العَسكَرِيَّ عليه السلام] غَيرَ مَرَّةٍ يُكَلِّمُ غِلمانَهُ بِلُغاتِهِم : تُركٍ ورومٍ وصَقالِبَةَ ، فَتَعَجَّبتُ مِن ذلِكَ وقُلتُ : هذا وُلِدَ بِالمَدينَةِ ولَم يَظهَر لِأَحَدٍ حَتّى مَضى أبُو الحَسَنِ عليه السلام ولا رَآهُ أحَدٌ ، فَكَيفَ هذا ؟ اُحَدِّثُ نَفسي بِذلِكَ ، فَأَقبَلَ عَلَيَّ فَقالَ : إنَّ اللّهَ تَبارَكَ وتَعالى بَيَّنَ حُجَّتَهُ مِن سائِرِ خَلقِهِ بِكُلِّ شَيءٍ ، ويُعطيهِ اللُّغاتِ ومَعرِفَةَ الأَنسابِ والآجالِ والحَوادِثِ ، ولَولا ذلِكَ لَم يَكُن بَينَ الحُجَّةِ والمَحجوجِ فَرقٌ ۴ .

۲ / ۵

مَنطِقُ الطَّيرِ وكُلِّ دابَّةٍ

۴۴۳.الإمام عليّ عليه السلام :عُلِّمنا مَنطِقَ الطَّيرِ كَما عُلِّمَهُ سُلَيمانُ بنُ داودَ ، وكُلِّ دابَّةٍ في بَرٍّ أو بَحرٍ ۵ .

۴۴۴.عنه عليه السلام :عُلِّمنا مَنطِقَ الطَّيرِ، واُوتينا مِن كُلِّ شَيءٍ، إنَّ هذا لَهُوَ الفَضلُ العَظيم ۶ .

1.بصائر الدرجات : ۳۳۳ / ۱ .

2.الصقالبة : جِيْلٌ حُمر الألوان ، صُهب الشعور ، يُتاخِمُون الخزر وبعض جبال الروم، وقيل للرجل الأحمر : صِقلاب تشبيهًا بهم . (لسان العرب : ۱ / ۵۲۶) .

3.الاختصاص : ۲۸۹ ، المناقب لابن شهرآشوب : ۴ / ۴۰۸ ، كشف الغمّة : ۳ / ۱۷۹ إلى قوله «كأنّه واحد منّا» .

4.الكافي : ۱ / ۵۰۹ / ۱۱ ، روضة الواعظين : ۲۷۳ ، المناقب لابن شهرآشوب : ۴ / ۴۲۸ نحوه ، الخرائج والجرائح : ۱ / ۴۳۶ / ۱۴ ، كشف الغمّة : ۳ / ۲۰۲ ، إعلام الورى : ۳۵۶ ، وراجع بصائر الدرجات : ۳۳۳ باب في الأئمّة أنّهم يتكلّمون الألسن كلّها .

5.المناقب لابن شهرآشوب : ۲ / ۵۴ ، بصائر الدرجات : ۳۴۳ / ۱۲ كلاهما عن زرارة عن الإمام الصادق عليه السلام .

6.إثبات الوصيّة : ۱۶۰ ، الاختصاص : ۲۹۳ عن محمّد بن مسلم عن الإمام الباقر عليه السلام .

  • نام منبع :
    اهل بيت در قرآن و حديث جلد اوّل
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری: سیّد رسول موسوی، ترجمه: حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1383
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 5509
صفحه از 543
پرینت  ارسال به