۲۵۱.امام صادق عليه السلام :اوصياء همان درهاى خداوند عزّوجل هستند كه از آن وارد مى شوند و اگر ايشان نمى بودند خداوند عزّوجل شناخته نمى شد، خداوند تبارك و تعالى با آنها بر خلقش حجّت مى آورد.
۱ / ۱۳
كدخدايان خدا
۲۵۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به على عليه السلامـ : سه چيز است كه سوگند به حقّ بودنشان مى خورم: اين كه تو و اوصياى پس از تو كدخدايانى هستيد كه جز از راه شناخت شما خداوند شناخته نگردد وكدخدايانى كه كسى به بهشت در نيايد مگر كسى كه شما را بشناسد و شما هم او را بشناسيد و كدخدايانى كه كسى به آتش در نيايد مگر كسى كه شما را نشناسد و شما هم او را نشناسيد.
۲۵۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به على عليه السلامـ : اى على! تو و اوصياى از نسل تو، اعرافِ ميان بهشت و دوزخ هستيد كه كسى بدان در نيايد مگر كسى كه شما را بشناسد و شما هم او را بشناسيد و به آتش در نيايد مگر كسى كه شما را (بر حقّ) نشناسد و شما هم او را (بر صراط حقّ) نشناسيد.
۲۵۴.امام على عليه السلام :همانا امامان، كارگزاران خدايند در ميان خلق او و كدخدايان او در ميان بندگانش. به بهشت درنيايد مگر آن كسى كه آنها را بشناسد و ايشان هم او را بشناسند و به آتش در نيايد مگر كسى كه آنها را نشناسد و آنها هم او را نشناسند.
۲۵۵.امام على عليه السلام :در توصيف قيامت ـ : اوصيا، صاحبان صراط هستند وبر آن ايستاده اند، به بهشت وارد نشود مگر كسى كه آنها را بشناسد و آنها هم او را بشناسند و به آتش در نيايد مگر كسى كه ايشان را نشناسد و آنها هم او را نشناسند، زيرا آنها كدخدايان خدايند و خداوند هنگام گرفتن پيمان از ايشان، اوصيا را بديشان شناسانده است و در كتاب خود چنين توصيفشان كرده است: «و بر اعراف (بلنديهاى حايل ميان بهشت و دوزخ) مردانى هستند كه همه را به نشانيشان مى شناسند» ، آنها گواهان دوستان خود هستند و پيامبر گواه بر ايشان است.
