(ثُمَّ
أورَثنَا الکِتابَ الَّذینَ اصطَفَینا مِن عِبادِنا...)
(۳۲) | ۲۸۹، ۲۹۰ | یس
(۳۶) |
(إِذ أَرسَلنا إِلَیهِمُ اثنَینِ
فَکَذَّبُوهُما فَعَزَّزنا بِثالِثٍ) | (۱۴) | ۹۸ |
صافّات
(۳۷) |
| (فَساهَمَ فَکانَ مِنَ المُدحَضین) | (۱۴۱) | ۳۲۸ |
(فَالتَقَمَهُ الحُوتُ وَ هُوَ
مُلیمٌ) | (۱۴۲) | ۳۲۸ |
(فَلَو لا أنَّهُ کانَ مِنَ
المُسَبِّحینَ) | (۱۴۳) | ۳۲۸ |
(لَلَبِثَ فی بَطنِهِ إلى یَومِ
یُبعَثُون) | (۱۴۴) | ۳۲۸ |
زمر
(۳۹) |
(یا عِبادِ الَّذِینَ آمَنُوا
اتَّقُوا رَبَّکُم لِلَّذِینَ أحسَنُوا فِی هذِهِ الدُّنیا حَسَنَةٌ...) | (۱۰) | ۳۴۶ |
(بَلى قَد جاءَتکَ آیاتی
فَکَذَّبتَ بِها وَ استَکبَرتَ وَ کُنتَ مِنَ الکافرینَ) | (۵۹) | ۱۸۲ |
(أَمَّن هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّیلِ
ساجِداً وَ قائِماً یَحذَرُ الآخِرَةَ وَ یَرجُوا رَحمَةَ رَبِّه قُل هَل
یستَوِی...) | (۹) | ۱۷۵، ۲۶۴ |
غافر
(۴۰) |
(کَذلِکَ یَطبَعُ اللَهُ عَلى
کُلِّ قَلبِ مُتَکَبِّرٍ جَبَّارٍ) | (۳۵) | ۱۸۲ |
(وَ لَقَد أَرسَلنا رُسُلاً مِن
قَبلِکَ مِنهُم مَن قَصَصنا عَلَیکَ وَ مِنهُم مَن لَم نَقصُص عَلَیکَ) | (۷۸) | ۹۶ |
فصّلت
(۴۱) |
(وَ ما کُنتُم تَستَتِرُونَ أن
یَشهَدَ عَلَیکُم سَمعُکُم وَ لا أبصارُکُم وَ لا جُلُودُکُم) | (۲۲) | ۲۳۹ |
(أ وَ لَم یَکفِ بِرَبِّکَ أنَّهُ
عَلى کُلِّ شَیءٍ شَهید) | (۵۳) | ۱۴۶ |
| (وَیلٌ لِلمُشرِکینَ) | (۶) | ۳۶۸ |
(الَّذینَ لا یُؤتُونَ الزَّکاةَ وَ
هُم بِالآخِرَةِ هُم کافِرُون) | (۷) | ۳۶۸ |
شورا
(۴۲) |
| (لَیسَ کَمِثلِهِ شَیءٌ) | (۱۱) | ۱۰۹ |
زخرف
(۴۳) |
(وَ لَو لا أن یَکُونَ النَّاسُ
أُمَّةً واحِدَةً...) | (۳۳) | ۷۷ |
|
(تِلکَ
الدَّارُ الآخِرَةُ نَجعَلُها لِلَّذینَ لا یُریدُونَ عُلُوًّا فی الأرضِ وَ لا
فَساداً وَ العاقِبَةُ لِلمُتَّقین) | (۸۳) | ۱۴۱، ۱۴۲ |
عنکبوت
(۲۹) |
(أ حَسِبَ النَّاسُ أن یُترَکُوا أن
یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُم لا یُفتَنُون) | (۲) | ۲۵۲ |
(وَ آتَیناهُ أجرَهُ فِی الدُّنیا
وَ إِنَّهُ فِی الآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحینَ) | (۲۷) | ۳۴۶ |
(وَ لَقَد فَتَنَّا الَّذینَ مِن
قَبلِهِم فَلَیَعلَمَنَّ اللَهُ الَّذینَ صَدَقُوا وَ لَیَعلَمَنَّ الکاذِبین) | (۳) | ۲۵۲ |
(بَل هُوَ آیاتٌ بَیِّناتٌ فی
صُدُورِ الَّذینَ أُوتُوا العِلمَ وَ ما یَجحَدُ بِآیاتِنا إلَّا الظَّالِمُون) | (۴۹) | ۱۷۲ |
(وَ الَّذِینَ آمَنُوا بِالباطِلِ
وَ کَفَرُوا بِاللهِ أُولئِکَ هُمُ الخاسِرُونَ) | (۵۲) | ۱۶ |
(أَ فَبِالباطِلِ یُؤمِنُونَ وَ بِنِعمَةِ
اللهِ یَکفُرُونَ) | (۶۷) | ۱۶ |
(وَ الَّذینَ جاهَدُوا فینا
لَنَهدِیَنَّهُم سُبُلَنا وَ إِنَّ اللّٰهَ
لَمَعَ المُحسِنینَ) | (۶۹) | ۷۲ |
روم
(۳۰) |
(ثُمَّ کانَ عاقِبَةَ الَّذینَ
أساؤُا السُّواى أن کَذَّبُوا بِآیاتِ اللَهِ وَ کانُوا بِها یَستَهزِؤُن) | (۱۰) | ۱۶۲، ۱۶۴، ۱۸۵، ۲۱۰ |
(فَأقِم وَجهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفاً
فِطرَتَ اللَهِ الَّتی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیها...) | (۳۰) | ۴۹ |
لقمان
(۳۱) |
(یا بُنَیَّ لا تُشرِک بِاللّٰهِ
إنَّ الشِّرکَ لَظُلمٌ عَظیم) | (۱۳) | ۱۷۱، ۱۸۴، ۱۸۵ |
(وَ إن جاهَداکَ عَلى أن تُشرِکَ
بی ما لَیسَ لَکَ بِهِ عِلمٌ فَلا تُطِعهُما) | (۱۵) | ۳۷۸ |
| (وَ اقصِد فی مَشیِکَ) | (۱۹) | ۲۴۲ |
احزاب
(۳۳) |
(وَ لَمَّا رَأ المُؤمِنُونَ
الأحزابَ قالُوا هذا ما وَعَدَنا اللّهُ وَ رَسُولُهُ...) | (۲۲) | ۲۶۰ |
(ما کانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِن
رِجالِکُم وَ لکِن رَسُولَ اللَهِ وَ خاتَمَ النَّبِیِّین) | (۴۰) | ۱۱۰ |
سبأ
(۳۴) |
(وَ یَرَى الَّذینَ اُوتُوا العِلمَ
الَّذی اُنزِلَ إِلَیکَ مِن رَبِّکَ هُوَ الحَقَّ وَ یَهدی إِلى صِراطِ
العَزیزِ الحَمید) | (۶) | ۶۵ |
فاطر
(۳۵) |
(إِنَّما یَخشَى اللَّهَ مِن
عِبادِهِ العُلَماء) | (۲۸) | ۶۴ |
|
-
سایر پدیدآورندگان :
محمد محمدی ری شهری و سیدحسین فلاح زاده
ناشر :
انتشارات دارالحدیث
-
در این کتاب، به منظور بهره‌گیری بیشتر علاقه‌مندان، سیر منطقی مطالب آن به صورت درخت‌واره تنظیم گردید، بدین سان که خواننده ابتدا تعریف ایمان را خواهد دانست و در ادامه به ترتیب با بحث و بررسی در بارۀ مسائلِ: تفاوت ایمان و اسلام، سرچشمۀ ایمان، آنچه اعتقاد به آن لازم است، پایداری و ناپایداری ایمان، آسیب‌های ایمان، راه‌های تقویت ایمان، مراتب اسلام و ایمان، برکات ایمان، و ویژگی‌های اهل ایمان از منظر قرآن و بزرگ‌ترین مفسّران آن یعنی خاندان رسالت: در ده فصل، آشنا خواهد شد.
محتوای فصل‌های ده‌گانه کتاب:
فصل یکم که به تعریف ایمان اختصاص دارد، نخست معنای لغوی «ایمان» و سپس معانی کاربردی آن در قرآن و حدیث تبیین گردیده است و حاصل جمع‌بندی آن، بدین سان ارائه می‌شود که قرآن و حدیث، در تفسیر «ایمان» هماهنگی دارند و ایمان مطلوب اسلام، عبارت است از باور قلبیِ همراه با تصدیق زبانی و التزام عملی.
فصل دوم به تفاوت ایمان و اسلام می پردازد و در آغاز توضیح داده شده است که واژۀ «اسلام» در قرآن و حدیث دو نوع کاربرد دارد: گاه در اسلام ظاهری و گاه در اسلام حقیقی، و اسلام حقیقی با ایمان تفاوتی ندارد. در ادامه نیز تفاوت ایمان و اسلام ظاهری بیان می‌شود.
در فصل سوم، سرچشمه های ایمان مورد بررسی می گیرد و در ابتدا نظریّه‌های گوناگونی که در بارۀ خاستگاه ایمان بیان شده، نقل و نقد می‌شوند و در ادامه با الهام از معارف قرآن، سرچشمه‌های ایمان تبیین می‌گردند که عبارت اند از: ۱. فطرت و سرشت انسان، ۲. عقل، ۳. علم، ۴. وحی، ۵. توفیق الهی.
در فصل چهارم، به بیان ایمان های لازم اختصاص دارد. تبیین اموری که عقیده به آنها، از منظر قرآن، واجب است. این امور، عبارت اند از: ۱. ایمان به خدا، ۲. ایمان به غیب، ۳. ایمان به فرشتگان، ۴. ایمان به کتاب‌های الهی، ۵. ایمان به انبیای الهی، ۶. ایمان به روز جزا، ۷. ایمان به خاتم انبیا، ۸. ایمان به آنچه بر پیامبر خاتم۹ نازل شده است.
افزون بر امور هشت‌گانه‌ای که لزوم عقیده به آنها در قرآن آمده، در احادیث نیز واجبات اعتقادی دیگری بیان شده که آنها نیز در واقع، واجبات اعتقادی از منظر قرآن به شمار می‌آیند، زیرا عقیده داشتن به امر هشتم ـ از اموری که ذکر شد ـ یعنی ایمان به آنچه بر پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله و سلم نازل شده، شامل همۀ آنها می‌شود. این امور را می‌توان در یازده عنوان خلاصه کرد: ۱. ایمان به ولایت اهل بیت:، ۲. ایمان به معراج، ۳. ایمان به سؤال در قبر، ۴. ایمان به بهشت، ۵. ایمان به دوزخ، ۶. ایمان به صراط، ۷. ایمان به میزان، ۸. ایمان به وجوب واجبات و حرمت محرّمات، ۹. ایمان به شفاعت، ۱۰. ایمان به رجعت، ۱۱. ایمان به قضا و قدر.
بر این اساس، مؤمن کسی است که همۀ امور نوزده‌گانه‌ای را که بدانها اشاره شد، باور دارد و عملاً ملتزم به آنهاست.
در پایان فصل چهارم، حکمت خلاصه کردن اصول دین در پنج اصل، تبیین می‌گردد.
در فصل پنجم، نخست پایداری و ناپایداری ایمان از نظر قرآن، بررسی شده است و در ادامه با بهره‌گیری از ره‌نمودهای اهل بیت علیهم السلام عوامل پایداری ایمان تبیین می‌گردد. در پایان نیز دیدگاه متکلّمان در بارۀ امکان ناپایداری ایمان، نقل و نظریّۀ زوال‌ناپذیری ایمان، نقد می‌شود.
فصل ششم به آفت های ایمان اشاره دارد. در این فصل با بهره‌گیری از ره‌نمودهای قرآن و اهل بیت علیهم السلام در مجموع سیزده آفت ایمان تبیین می‌گردد. آسیب‌ها و آفت هایی که پایداری ایمان را تهدید می‌کنند، یکی از مباحث مهمّ این کتاب هستند. گفتنی است که این آسیب‌ها، در واقع، نوعی بیماری روانی اند که در آغاز، موجب تضعیف نیروی ایمان می‌شوند و اگر درمان نگردند، به تدریج، آن را نابود می‌کنند.
فصل هفتم به تقویت ایمان اختصاص دارد. در این کتاب با بیان وظایف اندام‌های مختلف انسان در رابطه با این موضوعِ بسیار مهم، آغاز می‌شود و با تبیین نمادهای قوّت ایمان پایان می‌یابد.
در فصل هشتم، مراتب اسلام و ایمان مورد بررسی قرار می گیرد. ابتدا مراتب مختلف اسلام و ایمان معرّفی می‌گردد که از اسلام ظاهری ـ که اقرار زبانی است ـ آغاز می‌شود و به بالاترین درجات ایمان ـ که یقین نامیده می‌شود ـ ختم می‌گردد. در ادامه، مراتب اسلام و ایمان از دیدگاه علّامه طباطبایی گزارش می‌شود و سپس مراتب اهل ایمان (جاماندگان، میانه‌روان و پیشتازان) می‌آید.
همچنین در این فصل، شیوۀ رفتار کسانی که در درجات بالاتری از ایمان قرار دارند با کسانی که در درجات پایین‌تری از ایمان هستند، بیان می‌شود.
فصل نهم، اشاره به برکات ایمان دارد. در این فصل نقش ایمان در دستیابی به معارف فراعقلی و برخورداری انسان از الهامات غیبی، امدادهای الهی، صفات نیکوی انسانی، آشنایی با برنامۀ صحیح زندگی و در یک کلام، سعادت
اين صفحه را برای دوستان خود ارسال کنيد
|
