(وَ
لَو شاءَ رَبُّکَ لَآمَنَ مَن فِی الأرضِ کُلُّهُم جَمیعاً أ فَأنتَ تُکرِهُ
النَّاسَ حَتَّى یَکُونُوا مُؤمِنینَ)
(۹۹) | ۷۶ | هود
(۱۱) |
(إنَّ الحَسَناتِ یُذهِبنَ
السَّیِّئاتِ ذلِکَ ذِکرى لِلذَّاکِرِین) | (۱۱۴) | ۳۴۷ |
| (العاقِبَةُ لِلمُتَّقین) | (۴۹) | ۱۴۱ |
یوسف
(۱۲) |
(وَ ما یُؤمِنُ أکثَرُهُم بِاللّٰهِ
إلَّا وَ هُم مُشرِکُون) | (۱۰۶) | ۱۸۷، ۱۸۸ |
(یا أبانا إنَّا ذَهَبنا نَستَبِقُ
وَ تَرَکنا یُوسُفَ عِندَ مَتاعِنا فَأکَلَهُ الذِّئبُ وَ ما أنتَ بِمُؤمِنٍ
لَنا...) | (۱۷) | ۱۲، ۱۶ |
رعد
(۱۳) |
(إِنَّ اللَهَ لا یُغَیِّرُ ما
بِقَومٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا ما بِأَنفُسِهِم) | (۱۱) | ۱۰۶ |
(هَل تَستَوِی الظُّلُماتُ وَ
النُّورُ) | (۱۶) | ۲۶۴ |
(الَّذینَ یوفُونَ بِعَهدِ اللَّهِ
وَ لا ینقُضُونَ المیثاقَ) | (۲۰) | ۳۷۸ |
(الَّذینَ آمَنُوا وَ تَطمَئِنُّ
قُلُوبُهُم بِذِکرِ اللَهِ ألا بِذِکرِ اللَهِ تَطمَئِنُّ القُلُوب) | (۲۸) | ۳۲۴ |
ابراهیم
(۱۴) |
(أ فِی اللّٰهِ
شَکٌّ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الأرض) | (۱۰) | ۱۵۵ |
(أ لَم تَرَ کیفَ ضَرَبَ اللَّهُ
مَثَلاً کلِمَةً طَیبَةً کشَجَرَةٍ طَیبَةٍ أصلُها ثابِتٌ وَ فَرعُها فِی
السَّماء) | (۲۴) | ۱۳۸ |
(یُثَبِّتُ اللَهُ الَّذینَ آمَنُوا
بِالقَولِ الثَّابِتِ فِی الحَیاةِ الدُّنیا وَ فِی الآخِرَةِ وَ یُضِلُّ اللَهُ
الظَّالِمینَ...) | (۲۷) | ۱۳۸، ۱۴۲ |
نحل
(۱۶) |
(وَ لَقَد نَعلَمُ أنَّهُم
یَقُولُونَ إنَّما یُعَلِّمُهُ بَشَر) | (۱۰۳) | ۲۰۴ |
(إنَّما یَفتَرِی الکَذِبَ الَّذینَ
لا یُؤمِنُونَ بِآیاتِ اللّٰهِ
وَ أُولئِکَ هُمُ الکاذِبُون) | (۱۰۵) | ۲۰۴ |
(وَ قِیلَ لِلَّذِینَ اتَّقَوا ما
ذا أنزَلَ رَبُّکُم قالُوا خَیراً لِلَّذِینَ أحسَنُوا فِی هذِهِ الدُّنیا
حَسَنَةٌ...) | (۳۰) | ۳۴۵ |
(وَ لَقَد بَعَثنا فی کُلِّ
أُمَّةٍ رَسُولاً أنِ اعبُدُوا اللّٰهَ
وَ اجتَنِبُوا الطَّاغُوت) | (۳۶) | ۳۳۴ |
(وَ ما بِکم مِن نِعمَةٍ فَمِنَ
اللَّه) | (۵۳) | ۲۱۹ |
(إنَّ اللّٰهَ
یَأمُرُ بِالعَدلِ وَ الإحسانِ وَ إیتاءِ ذِی القُربى...) | (۹۰) | ۲۹۳ |
(مَن عَمِلَ صالِحاً مِن ذَکَرٍ أو
أُنثى وَ هُوَ مُؤمِنٌ فَلَنُحیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً...) | (۹۷) | ۳۴۲، ۳۴۳ |
|
(فَالَّذینَ
آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذی أُنزِلَ
مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ المُفلِحُونَ) | (۱۵۷) | ۱۰۱ |
(وَ إِذ أَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنی
آدَمَ مِن ظُهُورِهِم ذُرِّیتَهُم وَ أَشهَدَهُم عَلى أَنفُسِهِم...) | (۱۷۲) | ۵۱ |
(قُل مَن حَرَّمَ زِینَةَ اللّٰهِ
الَّتِی أخرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزقِ...) | (۳۲) | ۳۴۷ |
| (وَ الوَزنُ یَومَئِذٍ الحَقُّ) | (۸) | ۱۱۵ |
انفال
(۸) |
(إنَّما المُؤمِنُونَ الَّذینَ إذا
ذُکِرَ اللّٰهُ
وَجِلَت قُلُوبُهُم...) | (۲) | ۲۴۶، ۲۶۸ |
(إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِندَ
اللهِ الصُّمُّ البُکمُ الَّذینَ لا یَعقِلُون) | (۲۲) | ۷۹ |
(إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِندَ
اللهِ الَّذینَ کَفَرُوا فَهُم لا یُؤمِنُونَ) | (۵۵) | ۸۰ |
توبه
(۹) |
(خُذ مِن أموالِهِم صَدَقَةً
تُطَهِّرُهُم وَ تُزَکِّیهِم بِها) | (۱۰۳) | ۳۶۶ |
(وَ إذا ما أُنزِلَت سُورَةٌ
فَمِنهُم مَن یَقُولُ أیُّکُم زادَتهُ هذِهِ إیماناً...) | (۱۲۴) | ۲۴۳، ۲۴۹ |
(وَ أمَّا الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم
مَرَضٌ فَزادَتهُم رِجساً إلَى رِجسِهِم) | (۱۲۵) | ۲۴۳ |
(وَ مِنَ الأعرابِ مَن یؤمِنُ
بِاللَّهِ وَ الیومِ الآخِرِ) | (۹۹) | ۳۰ |
یونس
(۱۰) |
(وَ ما کانَ لِنَفسٍ أن تُؤمِنَ
إِلَّا بِإِذنِ اللَهِ وَ یَجعَلُ الرِّجسَ عَلَى الَّذینَ لا یَعقِلُونَ) | (۱۰۰) | ۷۵، ۷۸ |
(فَهَل یَنتَظِرُونَ إلَّا مِثلَ
أیَّامِ الَّذینَ خَلَوا مِن قَبلِهِم قُل فَانتَظِرُوا إنِّی مَعَکُم مِنَ
المُنتَظِرینَ) | (۱۰۲) | ۳۳۱ |
(ثُمَّ نُنَجِّی رُسُلَنا وَ
الَّذینَ آمَنُوا کَذلِکَ حَقًّا عَلَینا نُنجِ المُؤمِنینَ) | (۱۰۳) | ۳۳۱ |
(لِلَّذِینَ أحسَنُوا الحُسنى وَ
زِیادَةٌ) | (۲۶) | ۳۴۶ |
(وَ الَّذینَ کَسَبُوا السَّیِّئاتِ
جَزاءُ سَیِّئَةٍ بِمِثلِها وَ تَرهَقُهُم ذِلَّةٌ...) | (۲۷) | ۱۹۶ |
(ألا إنَّ أولِیاءَ اللّٰهِ
لا خَوفٌ عَلَیهِم وَ لا هُم یَحزَنُونَ) | (۶۲) | ۲۸۷ |
(الَّذینَ آمَنُوا وَ کانُوا
یَتَّقُونَ) | (۶۳) | ۲۸۷ |
(قالَ آمَنتُ أنَّهُ لا إِلهَ
إِلَّا الَّذی آمَنَت بِهِ بَنُوا إِسرائیلَ وَ أنَا مِنَ المُسلِمینَ) | (۹۰) | ۱۹، ۱۵۸ |
(فَلَو لا کانَت قَریَةٌ آمَنَت
فَنَفَعَها إیمانُها إلّا قَومَ یُونُسَ...) | (۹۸) | ۳۳۰ |
|
-
سایر پدیدآورندگان :
محمد محمدی ری شهری و سیدحسین فلاح زاده
ناشر :
انتشارات دارالحدیث
-
در این کتاب، به منظور بهره‌گیری بیشتر علاقه‌مندان، سیر منطقی مطالب آن به صورت درخت‌واره تنظیم گردید، بدین سان که خواننده ابتدا تعریف ایمان را خواهد دانست و در ادامه به ترتیب با بحث و بررسی در بارۀ مسائلِ: تفاوت ایمان و اسلام، سرچشمۀ ایمان، آنچه اعتقاد به آن لازم است، پایداری و ناپایداری ایمان، آسیب‌های ایمان، راه‌های تقویت ایمان، مراتب اسلام و ایمان، برکات ایمان، و ویژگی‌های اهل ایمان از منظر قرآن و بزرگ‌ترین مفسّران آن یعنی خاندان رسالت: در ده فصل، آشنا خواهد شد.
محتوای فصل‌های ده‌گانه کتاب:
فصل یکم که به تعریف ایمان اختصاص دارد، نخست معنای لغوی «ایمان» و سپس معانی کاربردی آن در قرآن و حدیث تبیین گردیده است و حاصل جمع‌بندی آن، بدین سان ارائه می‌شود که قرآن و حدیث، در تفسیر «ایمان» هماهنگی دارند و ایمان مطلوب اسلام، عبارت است از باور قلبیِ همراه با تصدیق زبانی و التزام عملی.
فصل دوم به تفاوت ایمان و اسلام می پردازد و در آغاز توضیح داده شده است که واژۀ «اسلام» در قرآن و حدیث دو نوع کاربرد دارد: گاه در اسلام ظاهری و گاه در اسلام حقیقی، و اسلام حقیقی با ایمان تفاوتی ندارد. در ادامه نیز تفاوت ایمان و اسلام ظاهری بیان می‌شود.
در فصل سوم، سرچشمه های ایمان مورد بررسی می گیرد و در ابتدا نظریّه‌های گوناگونی که در بارۀ خاستگاه ایمان بیان شده، نقل و نقد می‌شوند و در ادامه با الهام از معارف قرآن، سرچشمه‌های ایمان تبیین می‌گردند که عبارت اند از: ۱. فطرت و سرشت انسان، ۲. عقل، ۳. علم، ۴. وحی، ۵. توفیق الهی.
در فصل چهارم، به بیان ایمان های لازم اختصاص دارد. تبیین اموری که عقیده به آنها، از منظر قرآن، واجب است. این امور، عبارت اند از: ۱. ایمان به خدا، ۲. ایمان به غیب، ۳. ایمان به فرشتگان، ۴. ایمان به کتاب‌های الهی، ۵. ایمان به انبیای الهی، ۶. ایمان به روز جزا، ۷. ایمان به خاتم انبیا، ۸. ایمان به آنچه بر پیامبر خاتم۹ نازل شده است.
افزون بر امور هشت‌گانه‌ای که لزوم عقیده به آنها در قرآن آمده، در احادیث نیز واجبات اعتقادی دیگری بیان شده که آنها نیز در واقع، واجبات اعتقادی از منظر قرآن به شمار می‌آیند، زیرا عقیده داشتن به امر هشتم ـ از اموری که ذکر شد ـ یعنی ایمان به آنچه بر پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله و سلم نازل شده، شامل همۀ آنها می‌شود. این امور را می‌توان در یازده عنوان خلاصه کرد: ۱. ایمان به ولایت اهل بیت:، ۲. ایمان به معراج، ۳. ایمان به سؤال در قبر، ۴. ایمان به بهشت، ۵. ایمان به دوزخ، ۶. ایمان به صراط، ۷. ایمان به میزان، ۸. ایمان به وجوب واجبات و حرمت محرّمات، ۹. ایمان به شفاعت، ۱۰. ایمان به رجعت، ۱۱. ایمان به قضا و قدر.
بر این اساس، مؤمن کسی است که همۀ امور نوزده‌گانه‌ای را که بدانها اشاره شد، باور دارد و عملاً ملتزم به آنهاست.
در پایان فصل چهارم، حکمت خلاصه کردن اصول دین در پنج اصل، تبیین می‌گردد.
در فصل پنجم، نخست پایداری و ناپایداری ایمان از نظر قرآن، بررسی شده است و در ادامه با بهره‌گیری از ره‌نمودهای اهل بیت علیهم السلام عوامل پایداری ایمان تبیین می‌گردد. در پایان نیز دیدگاه متکلّمان در بارۀ امکان ناپایداری ایمان، نقل و نظریّۀ زوال‌ناپذیری ایمان، نقد می‌شود.
فصل ششم به آفت های ایمان اشاره دارد. در این فصل با بهره‌گیری از ره‌نمودهای قرآن و اهل بیت علیهم السلام در مجموع سیزده آفت ایمان تبیین می‌گردد. آسیب‌ها و آفت هایی که پایداری ایمان را تهدید می‌کنند، یکی از مباحث مهمّ این کتاب هستند. گفتنی است که این آسیب‌ها، در واقع، نوعی بیماری روانی اند که در آغاز، موجب تضعیف نیروی ایمان می‌شوند و اگر درمان نگردند، به تدریج، آن را نابود می‌کنند.
فصل هفتم به تقویت ایمان اختصاص دارد. در این کتاب با بیان وظایف اندام‌های مختلف انسان در رابطه با این موضوعِ بسیار مهم، آغاز می‌شود و با تبیین نمادهای قوّت ایمان پایان می‌یابد.
در فصل هشتم، مراتب اسلام و ایمان مورد بررسی قرار می گیرد. ابتدا مراتب مختلف اسلام و ایمان معرّفی می‌گردد که از اسلام ظاهری ـ که اقرار زبانی است ـ آغاز می‌شود و به بالاترین درجات ایمان ـ که یقین نامیده می‌شود ـ ختم می‌گردد. در ادامه، مراتب اسلام و ایمان از دیدگاه علّامه طباطبایی گزارش می‌شود و سپس مراتب اهل ایمان (جاماندگان، میانه‌روان و پیشتازان) می‌آید.
همچنین در این فصل، شیوۀ رفتار کسانی که در درجات بالاتری از ایمان قرار دارند با کسانی که در درجات پایین‌تری از ایمان هستند، بیان می‌شود.
فصل نهم، اشاره به برکات ایمان دارد. در این فصل نقش ایمان در دستیابی به معارف فراعقلی و برخورداری انسان از الهامات غیبی، امدادهای الهی، صفات نیکوی انسانی، آشنایی با برنامۀ صحیح زندگی و در یک کلام، سعادت
اين صفحه را برای دوستان خود ارسال کنيد
|
