جالب توجه این که بامداد روز چهارشنبه ۱۲/۴/۱۳۷۰ پس از ادای فریضه صبح در روضه نورانی نبوی صلی الله علیه و‌آله و بازگشت به محلّ اقامت، خواستم استراحت کنم. مجدّداً هنگامی که سر بر بالین نهادم، شنیدم هاتفی جمله‌ای بدین مضمون گفت: مراسم سال آینده فوق‌العاده و کم‌نظیر خواهد بود.
این بشارت نیز برای کسانی که در متن ماجراهای سیاسی حج بودند قابل پیش‌بینی نبود.
این پیشگویی نیز به فضل خداوند متعال و عنایت بقیة الله الاعظم تحقّق یافت و شکوه و عظمت مراسم حجّ زائران ایرانی در سال ۱۳۷۱، به‌ویژه برگزاری «مراسم برائت از مشرکین»، در طول بیست سال که این‌جانب مسئولیت برگزاری حج را داشتم، بی‌نظیر بود.^۱

آیا در حالی‌که تنها چهل و چهار روز به اعزام زائران باقی مانده، می‌توان تشکیلات مربوط به حج را سازماندهی و برنامه‌ریزی‌های لازم را انجام داد؟ آیا می‌توان امکاناتی که در سال ۱۳۶۶ از بین رفته را جایگزین کرد؟ و... .
باری، شرایط به گونه‌ای بود که آقای موسوی خوئینی‌ها _ که در دوران رهبری حضرت امام قدس سره مدتی مسئولیت نمایندگی امام و سرپرستی حجاج را به عهده داشت _ در ملاقاتی که پیش از سفر داشتم، برگزاری آبرومندانه حج در وضعیت آن روز را تنها در صورت وقوع یک معجزه امکان‌پذیر می‌دانست.
به هر حال در روزهای نخستی که این مسئولیت به من واگذار گردید مسائل یاد شده، ذهن مرا به خود مشغول کرده بود، اما اصلی‌ترین نگرانی من برگزاری آبرومندانه و آرام مراسم برائت از مشرکین بود. شاید روز دوم و یا سومِ پذیرفتن این مسئولیت، هنگامی که بعدازظهر می‌خواستم استراحت کنم، در نخستین لحظاتی که سر بر بالش نهادم، صدای هاتفی را شنیدم که گفت: امسال در مکه هر چه می‌خواهید بگویید، فقط به فهد (شاه آن روز عربستان) چیزی نگویید^۱ هیچ اتفاقی هم نخواهد افتاد!
این پیام آرامش‌بخش که به روشنی نشان می‌داد که مراسم برائت در مکه بدون حادثه برگزار خواهد شد، در آن تاریخ برای من بسیار امیدوار کننده بود. به فضل خداوند متعال و به رغم توطئه دشمنان و ناامیدی دوستان، حماسه حجّ ابراهیمی در این سال به گونه‌ای اعجازآمیز و اعجاب‌انگیز، همان طور که امام خمینی قدس سره در آغاز پیام حجّ ۱۳۶۷ بدان اشارت کرده و بشارت داده بودند،^۲ در فضایی آرام، امّا شورانگیز و پرشکوه برگزار شد که اجمالی از آن در کتاب سیمای حجّ سال ۱۳۷۰ آمده و تفصیل آن در کتاب خاطره‌ها (بخش مربوط به خاطره‌های حج) خواهد آمد، ان شاء الله.