645
علم و حكمت جلد دوّم

۱۸۵۹.على بن اسباط :وارد مدينه شدم، در حالى كه روانه مصر بودم، بر امام جواد عليه السلاموارد گشتم و او در آن هنگام پنج ساله بود . به دقت به او مى نگريستم تا براى دوستانم در مصر توصيف كنم . حضرت به من نگاه كرد و فرمود : اى علىّ! خداوند همان كه در نبوّت مى كند ، در امامت هم انجام مى دهد . خداوند مى فرمايد : «و چون به كمال بلوغ و رشد رسيد ، بدو حكمت و دانش داديم» و مى فرمايد : «و در كودكى به او حكمت داديم» ؛ پس مى شود كه حكمت به چهل ساله داده شود و مى شود كه به كودك عطا شود .

۱۸۶۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پسربچگان به يحيى بن زكريّا گفتند : بيا برويم بازى كنيم . يحيى فرمود : براى بازى آفريده نشده ايم ، برويم نماز بخوانيم . اين همان گفته خداوند است : «و بدو در خردسالى حكمت داديم» .

۱۸۶۱.امام على عليه السلامـ در ذكر پيامبر صلى الله عليه و آلهـ : وى را از ميان سلسله پيامبران و چراغ فروزان و ستيغ والا و دل سرزمين بطحاء و چراغهايى در دل تاريكى و چشمه هاى حكمت برگزيد .

۱۸۶۲.امام صادق عليه السلام :داود پيامبر از سليمان عليهماالسلامپرسش كرد و مى خواست بداند در حكمت به كجا رسيده است . گفت : پسركم! از خنكترين چيزها آگاهم كن ، گفت : گذشت خدا از مردم و گذشت مردم از همديگر كه هيچ چيز از آن خنكتر نيست . پرسيد : شيرينترين چيز چيست؟ گفت : محبّت كه روح الهى در ميان بندگانش است ، تا آنجا كه اسب هم سم خود را از روى كرّه اش بر مى دارد . داود از پاسخ سليمان عليهماالسلامخوشحال شد .


علم و حكمت جلد دوّم
644

۱۸۵۹.عنه :قَدِمتُ المَدينَةَ وأنَا اُريدُ مِصرَ، فَدَخَلتُ عَلى أبي جَعفَرٍ مُحَمَّدٍ بنِ عَلِيٍّ الرِّضا عليهماالسلام وهُوَ إذ ذاكَ خُماسِيٌّ ، فَجَعَلتُ أتَأَمَّلُهُ لِأَصِفَهُ لِأَصحابِنا بِمِصرَ، فَنَظَرَ إلَيَّ فَقالَ لي: يا عَلِيُّ، إنَّ اللّهَ قَد أخَذَ فِي الإِمامَةِ كَما أخَذَ فِي النُّبُوَّةِ، قالَ: « و لَمّا بَلَغَ أشُدَّهُ و استَوى آتَيناهُ حُكمًا و عِلمًا ۱ » وقالَ: « و آتَيناهُ الحُكمَ صَبِيًّا » فَقَد يَجوزُ أن يُعطَيَ الحُكمُ ابنَ أربَعينَ سَنَةً، ويَجوزُ أن يُعطاهُ الصَّبِيَّ ۲ .

۱۸۶۰.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :قالَ الغِلمانُ لِيَحيَى بنِ زَكَرِيّا: اِذهَب بِنا نَلعَبُ، فَقالَ يَحيى: ما لِلَّعِبِ خُلِقنا! اِذهَبوا نُصَلّي، فَهُوَ قَولُ اللّهِ: « و آتَيناهُ الحُكمَ صَبِيًّا ۳ » .

۱۸۶۱.الإمام عليّ عليه السلامـ في ذِكرِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آلهـ : اِختارَهُ مِن شَجَرَةِ الأَنبِياءِ ، ومِشكاةِ الضِّياءِ ، وذُؤابَةِ ۴ العَلياءِ ، وسُرَّةِ البَطحاءِ ، ومَصابيحِ الظُّلمَةِ ، ويَنابيعِ الحِكمَةِ ۵ .

۱۸۶۲.الإمام الصادق عليه السلام :سَأَلَ داوُدُ النَّبِيُّ سُلَيمانَ عليهماالسلام وأرادَ عِلمَ ما بَلَغَ مِنَ الحِكمَةِ ، قالَ : يا بُنَيَّ أخبِرني أيُّ شَيءٍ أبرَدُ ؟ قالَ: عَفوُ اللّهِ عَنِ النّاسِ ، وعَفوُ النّاسِ بَعضِهِم عَن بَعضٍ لا شَيءَ أبرَدُ مِنهُ ، قالَ : فَأَيُّ شَيءٍ أحلى ؟ قالَ : المَحَبَّةُ ، هِيَ رَوحُ اللّهِ بَينَ عِبادِهِ حَتّى إنَّ الفَرَسَ لَيَرفَعُ حافِرَهُ عَن وَلَدِهِ . فَضَحِكَ داوُدُ عِندَ إجابَةِ سُلَيمانَ عليه السلام ۶ .

1.القصص: ۱۴.

2.مجمع البيان: ۶ / ۷۸۱.

3.الدرّ المنثور : ۵ / ۴۸۵ نقلاً عن الحاكم في تاريخه عن ابن عبّاس ، وراجع كنزالعمّال : ۲ / ۳۰ / ۳۰۱۱، البداية والنهاية: ۲ / ۵۰ ؛ مجمع البيان : ۶ / ۷۸۱ ، التبيان : ۷ / ۱۱۱.

4.الذؤابة: من كلّ شيء: أعلاه، ومنه ذؤابه العرش وذؤابه الجبل. ثمّ استُعير للعزّ والشرف (مجمع البحرين: ۱/۶۲۸) .

5.نهج البلاغة: الخطبة ۱۰۸.

6.جامع الأحاديث للقمّي: ۱۹۳ عن إبراهيم بن شعيب المزني .

  • نام منبع :
    علم و حكمت جلد دوّم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری شهری، با همکاری: رضا برنجکار، ترجمه: عبدالهادی مسعودی
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 33576
صفحه از 721
پرینت  ارسال به