۱۸۴۳.حمزه بن حمران :شنيدم امام صادق عليه السلام مى فرمايد : هركس بادانشش نان خورد ، نادار گردد . عرض كردم : فدايت شوم . در ميان پيروان و دوستداران شما گروهى هستند كه دانش شما را مى گيرند و اين سو و آن سو مى برند و در ميان پيروانتان پخش مى كنند و متقابلاً آنها نيز از نيكى و جايزه و اكرام فروگذار نمى كنند . حضرت فرمود : اينان نان خور دانش نيستند . نان خور دانش كسى است كه بدون آگاهى و هدايت خداوند عز و جل و به طمع كالاى پست دنيا ، فتوا مى دهد تا حقّ را باطل كند .
۱۸۴۴.فضل بن ابى قرّه :به امام صادق عليه السلام عرض كردم : مى گويند : درآمد آموزگار حرام است . حضرت فرمود : دشمنان خدا دروغ مى گويند . مى خواهند كه قرآن را نياموزند . اگر مردى [برابر ]ديه فرزندش به وى بدهد ، براى آموزگار حلال است .
۱۸۴۵.حسان معلّم :از امام صادق عليه السلام درباره آموزش پرسيدم . حضرت فرمود : براى آموزش مزد مگير . گفتم : براى شعر و نامه ها و مشابه اين مى توان شرط كرد؟ فرمود : آرى ، پس از آنكه به كودكان در آموزش يكسان بنگرى و برخى را بر برخى ديگر برترى نبخشى .
۱۸۴۶.در مناقب ابن شهرآشوب آمده است:گفته شده است كه عبدالرحمان سلمى به فرزند امام حسين عليه السلام[سوره ]حمد را آموخت ، پس هنگامى كه آن را براى پدرش خواند ، ايشان هزار دينار و هزار لباس زربفت به او بخشيد و دهانش را پر از درّ كرد ، پس به حضرت چيزهايى مى گفتند . امام حسين عليه السلامفرمود : عطاى من كجا و عطاى او ـ يعنى آموختن وى ـ كجا؟ سپس اين شعر را خواند :
چون دنيا به تو بخشيد ، تو هم آن را بر مردمببخش ، پيش از آنكه از كفت برود
كه اگر دنيا رو آورد ، بخشش آن را تمام نمى كندو اگر رو گرداند ، بخل آن را ماندگار نمى كند
ر . ك : ص ۴۸۳ «مزد نگرفتن بر آموزش دين» / ص ۵۹۵ «كاسبى كردن با دانش دينى» .