۱۶۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دانشمند از دانش سير نمى شود ، تا سرانجام به بهشت درآيد .
۱۶۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مؤمن از خيرى كه مى شنود[و فرا مى گيرد] سير نمى شود ، تا كارش به بهشت بينجامد .
۱۶۷۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مؤمن ، خردمند نگردد ، تا آنكه ده ويژگى در او گرد آيد : . . . در طول زندگيش از جستجوى دانش ملول نگردد .
۱۶۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دو آزمند سير نمى شوند : جوياى دنيا و جوياى دانش . انسان خوشبخت با دست يافتن به اين دو رشته ، دو محور اصلى هدف را گرد مى آورد و مطلوب خود ، اصلاح معاش و معاد را كسب مى كند .
۱۶۷۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دو آزمند سير نمى شوند : جوياى دنيا و جوياى دانش ، پس كسى كه از دنيا به آنچه كه خداوند برايش حلال كرده قناعت كند ، سالم مى ماند و كسى كه از راه حرام آن را به دست آورد ، هلاك مى شود؛ مگر آنكه توبه كند يا بازگردد و هر كس دانش را از اهلش فراگيرد و به دانشش عمل كند ، نجات يابد و هركس با آن دنيا را بجويد ، همان بهره اش است .
۱۶۷۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :گرسنه ترين مردم ، جوياى دانش است و سيرترين آنها ، كسى است كه آن را نمى جويد .
۱۶۷۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه روزى بيايد كه در آن بر دانشم نيفزايم ، پس در آمدن خورشيد آن روز بر من خجسته مباد .
۱۶۷۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از معادن تقوا ، ياد گرفتن چيزى است كه نمى دانى و كوتاهى كردن در معلوماتت آن است كه بر آن كم بيفزايى . آنچه انسان را به دانش بى رغبت مى كند ، كم بهره بردن اوست ، از آنچه آموخته است .
۱۶۷۹.امام على عليه السلام :آنكه حكمتها را شناخت ، بر افزودن آنها قرار از كف بداد .
۱۶۸۰.امام على عليه السلامـ در حكمتهاى منسوب به ايشانـ : اگر كسى به دانش خويش بسنده مى كرد ، پيامبر خدا موسى عليه السلام اين كار را مى كرد و حال آنكه سخن او را [ از زبان قرآن ] شنيده ايد : «آيا از پى تو بيايم تا آنچه از مايه رشد آموخته اى به من بياموزى؟»