ر . ك : ص ۵۲۳ ح ۱۴۵۵ و ۱۴۵۶ .

ب : چون ماه تمام

۱۴۷۸.امام على عليه السلام :دانشمندان در ميان مردم ، مانند ماه شب چهارده در آسمان اند كه بر ديگر ستارگان پرتو مى افكند .

ج : مانند كسى كه چراغ به همراه دارد

۱۴۷۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مؤمن از چهار چيز ناگزير است : مركبى راهوار ، خانه اى وسيع ، لباسى زيبا و چراغى درخشان . گفتند : اى پيامبر خدا! ما اينها را نداريم ، آنها چيستند؟ فرمود : امّا مركب راهوار ، خردش و خانه وسيع ، شكيبايى او و لباس زيبا ، شرم وى و چراغ درخشان ، دانش اوست .

۱۴۸۰.امام باقر عليه السلام :دانشمند مانند كسى است كه شمعى به همراه دارد كه به مردم نور مى دهد ، پس هر كه در پرتو شمع او ببيند ، وى را دعاى خير گويد؛ همين گونه دانشمند شمعى به همراه دارد كه تاريكى نادانى و حيرت را مى زدايد ، پس هركس در پرتو آن از حيرت بيرون آيد يا از نادانى رهايى يابد ، از رهيدگان او از آتش است و خداوند به جاى آن در برابر هرموى كسى كه نجات داده ، پاداشى بيشتر از پاداش صدقه دادن صد هزار قنطار در غير راهى كه خدا به آن فرمان داده است ، مى دهد؛ بلكه آن صدقه وبال گردن دهنده اش مى گردد . بالاتر از آن ، خداوند به آن دانشمند پاداشى برتر از پاداش صد هزار ركعت نماز در جلوى كعبه مى بخشد .

۱۴۸۱.امام على عليه السلامـ در حكمتهاى منسوب به ايشانـ : دانشمند چراغ خدا در زمين است ، پس هركس كه خداوند خيرش را بخواهد ، از آن پرتوى بر مى گيرد .

ر . ك : ص ۶۶۹ «مثل دانشمند بى كردار».

ب : كَالبَدرِ

۱۴۷۸.الإمام عليّ عليه السلام :إنَّمَا العُلَماءُ فِي النّاسِ كَالبَدرِ فِي السَّماءِ يُضيءُ نورُهُ عَلى سائِرِ الكَواكِبِ ^۱ .

ج : كَمَن مَعَهُ السِّراجُ

۱۴۷۹.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :لابُدَّ لِلمُؤمِنِ مِن أربَعَةِ أشياءَ : دابَّةٍ فارِهَةٍ ، ودارٍ واسِعَةٍ ، وثِيابٍ جَميلَةٍ ، وسِراجٍ مُنيرٍ ، قالوا : يا رَسولَ اللّهِ ، لَيسَ لَنا ذلِكَ فَما هِيَ ؟ قالَ صلى الله عليه و آله : أمَّا الدّابَّةُ الفارِهَةُ فَعَقلُهُ ، وأمَّا الدّارُ الواسِعَةُ فَصَبرُهُ ، وأمَّا الثِّيابُ الجَميلَةُ فَحَياهُ ، وأمَّا السِّراجُ المُنيرُ فَعِلمُهُ ^۲ .

۱۴۸۰.الإمام الباقر عليه السلام :العالِمُ كَمَن مَعَهُ شَمعَةٌ تُضيءُ لِلنّاسِ ، فَكُلُّ مَن أبصَرَ بِشَمعَتِهِ دَعا لَهُ بِخَيرٍ ، كَذلِكَ العالِمُ مَعَهُ شَمعَةٌ تُزيلُ ظُلمَةَ الجَهلِ والحَيرَةِ ، فَكُلُّ مَن أضاءَت لَهُ فَخَرَجَ بِها مِن حَيرَةٍ ، أو نَجا بِها مِن جَهلٍ ، فَهُوَ مِن عُتَقائِهِ مِنَ النّارِ ، واللّهُ يُعَوِّضُهُ عَن ذلِكَ بِكُلِّ شَعرَةٍ لِمَن أعتَقَهُ ما هُوَ أفضَلُ لَهُ مِنَ الصَّدَقَةِ بِمِائَةِ ألفِ قِنطارٍ عَلى غَيرِ الوَجهِ الَّذي أمَرَ اللّهُ عز و جل بِهِ ، بَل تِلكَ الصَّدَقَةُ وَبالٌ عَلى صاحِبِها ، لكِن يُعطيهِ اللّهُ ما هُوَ أفضَلُ مِن مِائَةِ ألفِ رَكعَةٍ يُصَلّيها مِن بَينِ يَدَيِ الكَعبَةِ ^۳ .

۱۴۸۱.الإمام عليّ عليه السلامـ فيما نُسِبَ إلَيهِـ : العالِمُ مِصباحُ اللّهِ فِي الأَرضِ ، فَمَن أرادَ اللّهُ بِهِ خَيرًا اِقتَبَسَ مِنهُ ^۴ .