۱۵۸۶.لقمان حكيم به پسرش :پسركم! آنچه را نمى دانى مياموز ، تا آن گاه كه به آنچه مى دانى عمل كنى .

۱۵۸۷.ابوعبدالرحمان:يكى از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله كه به ما قرائت قرآن مى آموخت برايمان گفت كه آنان قرائت ده آيه را از پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهفرا مى گرفتند و تا آنچه را در اين ده آيه از علم و عمل بود نمى دانستند ، قرائت ده آيه ديگر را آغاز نمى كردند .

ر . ك : ص ۶۷ «شرط عمل»/ص ۸۵ «عمل» / ص ۲۰۳ «عمل» / ص ۵۹۱ «عمل نكردن» / ص ۶۶۳ «دانشمندان بد» . منية المريد : ص ۱۴۶ .

۲ / ۲

مكارم اخلا ق

۱۵۸۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دانش را فرا گيريد و آرامش و وقار را براى آن بياموزيد و در برابر آنكه از او مى آموزيد ، فروتنى كنيد .

۱۵۸۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس دانشش را افزود ولى زهدش را نيفزود ، جز دورى از خدا نيفزوده است .

۱۵۹۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ورع زيباست ولى در دانشمندان زيباتر است .

۱۵۹۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :زيور دانش احسان است .

۱۵۹۲.امام على عليه السلام :اساس دانش نرمش و اساس نادانى درشتى است .

۱۵۹۳.امام على عليه السلام :اساس دانش ، قدرت تشخيص اخلاقى و نماياندن پسنديده آن و ريشه كن كردن ناپسند آن است .

ر . ك : ص ۵۵۷ «بردبارى» / ص ۵۶۳ «سكوت» ، «فروتنى» .

۱۵۸۶.لقمانُ الحكيم عليه السلامـ لاِبنِهِـ : يا بُنَيَّ لا تَتَعَلَّم ما لا تَعلَمُ حَتّى تَعمَلَ بِما تَعلَم ^۱ .

۱۵۸۷.أبو عَبدِالرَّحمن :حَدَّثَنا مَن كانَ يُقرِئُنا مِن أصحابِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله ، أنَّهُم كانوا يَقتَرِئونَ مِن رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله عَشرَ آياتٍ ، فَلا يَأخُذونَ فِي العَشرِ الاُخرى حَتّى يَعلَموا ما في هذِهِ مِن العِلمِ والعَمَلِ ^۲ .

۲ / ۲

مَكارِمُ الأَخلاقِ

۱۵۸۸.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :تَعَلَّمُوا العِلمَ وتَعَلَّموا لِلعِلمِ السَّكينَةَ والوَقارَ ، وتَواضَعوا لِمَن تَعَلَّمونَ مِنهُ ^۳ .

۱۵۸۹.عنه صلى الله عليه و آله :مَنِ ازدادَ عِلمًا ثُمَّ لَم يَزدَد زُهدًا لَم يَزدَد مِنَ اللّهِ إلاّ بُعدًا ^۴ .

۱۵۹۰.عنه صلى الله عليه و آله :الوَرَعُ حَسَنٌ ، ولكِن فِي العُلَماءِ أحسَنُ ^۵ .

۱۵۹۱.عنه صلى الله عليه و آله :زينَةُ العِلمِ الإِحسانُ ^۶ .

۱۵۹۲.الإمام عليّ عليه السلام :رَأسُ العِلمِ الرِّفقُ ، رَأسُ الجَهلِ الخُرقُ ^۷۸ .

۱۵۹۳.عنه عليه السلام :رَأسُ العِلمِ التَّمييزُ بَينَ الأَخلاقِ ، وإظهارُ مَحمودِها ، وقَمعُ مَذمومِها .
^۹