مى‏شود و امام رضا عليه السلام نيز در بين راه در طوس به شهادت مى‏رسد.

زندانى كند .^۱به نظر مى‏رسد زندانى شدن امام عليه السلام در ماه‏هاى پايانى حضور ايشان در آن ديار بوده است. از سوى ديگر ، در گزارشى آمده است كه مطلبى ساختگى از جانب امام عليه السلام در ميان مردم شايع شده بود.^۲بعيد نيست كه اين شايعه ، توسّط حكومت عليه امام منتشر شده باشد و خليفه به دنبال ترور شخصيتى امام بوده باشد. ابو صلت ، خود را به زندان سرخس مى‏رساند و پس از ملاقات به امام مى‏گويد كه در بين مردم ، شايع است كه شما چنين ادّعا كرده‏اى : «إِنَّكُمْ تَدَّعُونَ أَنَّ النَّاسَ لَكُمْ عَبِيدٌ»^۳ ؛ يعنى مردم بندگان شما هستند. امام رضا عليه السلام از انتشار اين شايعه بسيار ناراحت شد و دست به دعا برداشت و گفت :
خدايا! اى آفريدگار آسمان‏ها و زمين! داناى به آشكار و نهان! تو شاهدى كه من آن را هيچ گاه نگفته‏ام و نشنيده‏ام كه هيچ يك از پدرانم آن را گفته باشد و تو دانايى كه اين مردم چه ستم‏ها بر ما روا داشتند و اين هم يكى از آنهاست .^۴
در صورت صحيح بودن اين گزارش، نبايد اين زندان ، مدّت مديدى طول كشيده باشد؛ چون مدّتى بعد ، خليفه اخبار پيروزى‏هاى سپاهش بر كافران را در خانه امام عليه السلام (محلّ حبس) به ايشان مى‏دهد و امام عليه السلام به او پيشنهاد بازگشت به بغداد را مى‏دهد و او نيز مى‏پذيرد. پيش از بازگشت ، فضل بن سهل در سرخس كشته