۱۲۸. الكافى- به نقل از بَزَنطى - : مردى از ماوراء النهر بلخ نزد ابوالحسن الرضا عليه السلام آمد و گفت : من از شما پرسشى مىكنم . اگر پاسخ آن را مطابق آنچه نزد من است، دادى ، به امامت شما معتقد مىشوم.
ابوالحسن عليه السلام فرمود: «آنچه مىخواهى بپرس». گفت: به من بگوييد كه پروردگارتان از كِى [و كجا ]بوده؟ چگونه بوده؟ و به چه چيزى تكيه داشته است؟
ابوالحسن عليه السلام فرمود: خداى - تبارك و تعالى - ، مكان و چگونگى را آفريد ، بى آن كه خود مكان و چگونگى داشته باشد و تكيهاش هم بر قدرتش بود» .
مرد برخاست و سر امام عليه السلام را بوسيد و گفت: گواهى مىدهم كه خدايى جز اللَّه نيست و محمّد ، فرستاده خداست و على ، وصىّ رسول صلى اللّه عليه و آله و سرپرست دعوت او پس از اوست، و شماييد امامان راستگو [و راستين] و تو جانشين آنها هستى.
۱۲۹. امام رضا عليه السلام - آن گاه كه از ايشان پرسيده شد: آيا پروردگار تو مىتواند آسمانها و زمين و آنچه را ميان آن دوست، در تخم مرغى نهد؟ - : آرى؛ و در كوچكتر از تخم مرغ. آنها را در چشمِ تو قرار داده است و آن، از تخم مرغ، خُردتر است؛ زيرا تو هر گاه ديدهات را بگشايى، آسمان و زمين و آنچه را ميان آن دو است، مشاهده مىكنى و اگر مىخواست، تو را از [ديدن] آنها نابينا مىساخت.
