كتاب داراى چهار فصل است:
فصل يك: نويد ولادت مهدى در انديشه بشرى؛ فصل دو: طلوع خورشيد ولايت قبل از ولادت؛ فصل سه: تجلّى خورشيد ولايت بعد از ولادت؛ فصل چهار: درون‏مايه‏هاى شعر مهدوى .
در فصل نخست، ضمن اشاره به نويد و بشارت مهدى در كتب آسمانى و انعكاس آن در شعر شاعران شيعه، عمده فصل را به گزارش اشعارى از شاعران اهل سنّت اختصاص داده است. در اين فصل، از يازده شاعر زير ياد، و از هر كدام شعرى آورده شده است:
ابن ابى الحديد (م ۶۵۶ق) ، ابن عربى (م ۶۳۷ق) ، ابن طلحه شافعى (م ۶۵ق) ، صدر الدين قونوى (م ۶۷۳ق) ، بسطامى (م ۵۸۵ق) ، فضل بن روزبهان (م ۹۰۹ق) ، يحيى بن سلامه خصفكى (م ۵۵۳ق) ، ابن طولون (م ۹۵۳ق) ، عبدالكريم يمانى، عامر بن عامر بصرى و عبدالوهاب بدرى (معاصر) .
در فصل دوم، نخست اشعار منسوب به امام على عليه السلام و ديگر امامان را به اختصار مى‏آورد و سپس به شاعران شيعى پيش از ولادت امام مهدى عليه السلام اشاره دارد و دوازده شاعر را نام برده است كه عبارت اند از:
كُمَيت اسدى (م ۱۲۶ق) ، ورد بن زيد اسدى، زيد بن على (م ۱۲۲ق) ، سيّدِ حِمْيَرى (م ۱۷۳ق) ، عبدى كوفى، دِعبِل (م ۲۴۶ق) ، على بن ابى عبد اللَّه خوانى (م ۲۰۳ق)، عبد اللَّه بن ايّوب حزيبى (م ۲۲۰ق) ، مصعب بن وهب، اسماعيل بن صالح (م ۲۵۴ق) ، ابوالغوث اسلم (م ۲۵۴ق) ، ابن رومى (م ۲۸۳ق) .
در فصل سوم، شعر شاعرانى را آورده و تحليل كرده است كه به عربى بعد از ولادت امام مهدى عليه السلام شعر گفته‏اند. در اين فصل از چهارده شاعر زير سروده‏هايى ذكر شده است:
بهاءالدين اِربِلى (م ۶۹۲ق) ، شيخ بهايى (م ۱۰۳۱ق) ، سيد حيدر حلّى

الف - آه عاشقان در انتظار موعود، گردآورى: محمد على مجاهدى (پروانه)، قم، انتشارات سرور، ۱۳۷۴ ش.
در اين نوشته از ۷۸ شاعر، ۱۴۶ شعر گردآورى شده است. اشعار شاعرانى از دوره‏هاى مختلف تاريخى چون گنجوى (م‏۶۱۴ق)، حافظ (م ۷۹۲ق) اهلى شيرازى (م‏۹۴۲ق)، فيض كاشانى (م‏۱۰۹۱ق) و كمپانى) (م‏۱۳۶۱ق) تا شاعران معاصر انتخاب شده است.
گفتنى است انتخاب برخى از اشعار در اين مجموعه و تطبيق آن بر امام مهدى عليه السلام شايد خالى از تكلّف نباشد.
ب - سيماى امام مهدى عليه السلام در شعر عربى، دكتر محمد عبداللهى، قم: انتشارات مسجد جمكران، ۱۴۱۹ ق / ۱۳۷۷ش.
اين اثر، پايان نامه دكترى نويسنده در رشته زبان و ادبيات عرب در دانشگاه تهران است.