و نيز از اوست :

دلبرا ، دست اميد من و دامان شماسر ما و قدم سروِ خرامان شما
خاك راه تو و مژگان من ار بگذاردناوك غمزه و يا خنجر مژگان شما
شمع آه من و رخساره چون لاله توچشم گريان من و غنچه خندان شما
لب لعل نمكين تو مكيدن، حظّى است‏كه نه طالع شودم يار، نه احسان شما
رويم از نرگس بيمار تو چون ليمو، زردبِهْ نگردد مگر از سيب زَنَخدان شما
نه در اين دايره سرگشته منم چون پرگارچرخ سرگشته، چو گويى است به چوگان شما
درد عشق تو - نگارا - نپذيرد درمان‏تا شوم از سر اخلاص به قربان شما
خضر را چشمه حيوان، رَوَد از ياد اگررَسَدش رَشحه‏اى از چشمه حيوان شما
عرش بلقيس، نه شايسته فرش ره توست‏آصف اندر صف اطفال دبستان شما
نبوَد ملك سليمان همه با آن عظمت‏مورى اندر نظر همّت سلمان شما
جلوه ديد كليم اللَّه از آن ديد جمال‏نغمه‏اى بود أنا اللَّه ز بيابان شما
طائر سدره‏نشين را نرسد مرغ خيال‏به حريم حرم شامخ الأركان شما
قاب قوسين كه آخر قدم معرفت است‏اوّلين مرحله رفرف‏^۱ جولان شما
فيض روح القدس از مجلس انس تو و بس‏نفحه صور صفيرى است ز دربان شما
گرچه خود قاسم الأرزاق بود ميكائيل‏نيست در رتبه مگر ريزه‏خور خوان شما
لوح نفس از قلم عقل نمى‏گردد نقش‏تا نباشد نفس منشى ديوان شما
هر چه در دفتر مُلك است و كتاب ملكوت‏قلم صنع رقم كرده به عنوان شما
شده تا شام ابد، دامن آفاق چو روززده تا صبح ازل، سر ز گريبان شما
چيست تورات زفرقان شما رمزى و بس‏يك اشارت بود انجيل ز قرآن شما
هست هر سوره به تحقيق ز قرآن حكيم‏آيه محكمه‏اى در صفت شأن شما
آستان تو بود مركز سلطان هُماقاف عَنقاى قدم شرفه ايوان شما
مهر با شاهد بزم تو برابر نشودمه، فروزان بود از شمع شبستان شما
خسروا گر به مديح تو سخن شيرين است‏ليكن افسوس نه زيبنده و شايان شما
اى كه در مكمن غيبى و حجاب أزلى‏آه از حسرت روى مه تابان شما
بكن اى شاهد ما جلوه‏اى از بزم وصال‏چند چون شمع بسوزيم ز هجران شما؟!
مسند مصر حقيقت ز تو تا چند تهى‏اى دوصد يوسف صدّيق به قربان شما
رخش همّت بكُن اى شاه جوان‏بخت تو زين‏تا شود زال فلك چاكر ميدان شما
زَهره شير فلك، آب شود گر شنودشيهه زهره جبين توسن غرّان شما
«مفتقر» را نه عجب گر بنمايى تحسين‏منم امروز در اين مرحله، حسّان شما.^۲