و نيز از اوست :
بگذشت دور يوسف و دوران حُسن توستهر مصرِ دل كه هست به فرمان حُسن توست
بسيار سر به كنگره عشق بستهاندآن جا كه طاقْبندى ايوان حسن توست
فرمانِ ناز ده كه در اَقصاى مُلكِ عشقپروانهاى كه هست ز ديوان حسن توست
زنجيرِ غم به گردن جان مىنهد هنوزآن موىها كه سلسلهجُنبان۱ حسن توست
آبش هنوز مىرسد از رَشْحه۲ جگرآن سبزهها كه زينت بُستان حسن توست
دانم كه تا به دامن آخر زمان كشددست نيازِ من كه به دامان حسن توست
تقصير در كرشمه «وحشى» نواز نيستهر چند دون مرتبه شأن حسن توست .۳