ارتباطی ندارد و بیشتر شامل جنبه‌های غریزی است. مسترز^۱ و جانسون^۲ (۱۹۶۶؛ به نقل از: فرانکن، ۱۳۸۴: ۱۷۱) معتقدند همان‌گونه که رابطه جنسی لذت‌بخش ممکن است بدون عشق اتفاق بیفتد، افراد می‌توانند از عشقِ بدون رابطه جنسی لذت ببرند. از سوی دیگر، موضوعات عشقی و موضوعات شهوانی به یک اندازه باعث برانگیختگی جنسی می‌شوند، با این تفاوت که برانگیختگی جنسیِ مردان بیشتر تحت تأثیر موضوعات شهوانی قرار دارد و در مقابل، زنان از نظر جنسی بیشتر تحت تأثیر موضوعات عشقی برانگیخته می‌شوند (فرانکن، ۱۳۸۴: ۱۶۳).

شاید به این دلیل است که مردان بیشتر از زنان به رابطه زناشویی فکر می‌کنند. مطالعات نشان می‌دهد مردان به طور متوسط هر ۵۲ ثانیه یک بار به رابطه زناشویی فکر می‌کنند، در حالی که زنان این کار را یک بار در روز انجام می‌دهند (بریزندین،^۳ ۲۰۰۶). گرچه مردان همگام با هر یک از رفتارهای جنسی بر میزان تحریکشان افزوده می‌شود و با ارتباط کامل جنسی اوج تحریک را تجربه می‌کنند، زنان می‌توانند به وسیله تحریک‌شدن و نه ارتباط کامل، از لحاظ جنسی برانگیخته شوند (گیر^۴ و بروسارد،^۵ ۱۹۹۰، به نقل از: فرانکن، ۱۳۸۴: ۱۶۵). پس، زنان می‌توانند بدون ارتباط کامل، فقط با تحریک‌های جنسی اوج لذت جنسی را تجربه کنند و این تجربه‌ای است که ممکن است در روابط عشقی اتفاق بیفتد.

از این مطالب می‌توانیم چنین نتیجه بگیریم که روابط عشقی در سبک شیفتگی شامل رگه‌های هوس‌آلود است و این نوع ارتباط عشقی لذت جنسی را به دنبال دارد. البته، این‌گونه روابط کمتر مشتمل بر تعهد و عقل‌گرایی است. از سوی دیگر، چه بسیار روابط عاشقانه که ممکن است به ارتباط جنسی منتهی شود. همچنین، تجربه جنسی مردان و زنان در روابط

بیشتر با جذابیت جنسیِ کوتاه‌مدت سر و کار دارد در حالی که عشق با صمیمیت روان‌شناختی درازمدت. اما، به هر حال، عشق با هوس (احساسات تند) همراه است و البته چیزی بیش از هوس است (فرانکن، ۱۳۸۴: ۱۷۴). تعبیر «عشق» در قرآن نیامده است، اما جلوه‌هایی از تجربه‌های عاشقانه^۱ را به‌روشنی می‌توان در این کتاب آسمانی یافت؛ از جمله در داستان یوسف علیه السلام و قضیه ازدواج حضرت موسی علیه السلام با دختر شعیب علیه السلام (نراقی، ۱۳۹۰). زلیخا در عشق یوسف مستغرق و واله شده و از خواب و خوراک و هر چیز دیگری افتاده بود. یوسف دل او را از هر طرف احاطه کرده بود. هر وقت حرف می‌زد اول سخنش یوسف بود، و اگر سکوت می‌کرد سراسر وجودش یوسف بود. او جز یوسف همّی و آرزویی دیگر نداشت و به تعبیر قرآن: «قَدْ شَغَفَها حُبًّا»؛ همه آرزوهایش در یوسف جمع شده بود (یوسف: ۳۰) (موسوی همدانی، ۱۳۷۴: ۱۱/۱۶۵). در این قضیه، زلیخا هوسناکانه دلباخته زیبایی ظاهری یوسف است و به تعبیر قرآن، در جست‌وجوی تن یوسف و به دنبال کام‌گرفتن از او بود^۲ (نراقی، ۱۳۹۰).

طبق نظر استرنبرگ^۳ (۱۹۹۱؛ به نقل از: فرانکن، ۱۳۸۴: ۱۷۴) الگوی عشق، الگویی تعاملی میان سه مؤلفه «شهوت»، «صمیمیت» و «تعهد» است. نوعی از این الگوی عشقی به نام «شیفتگی»، به صورت غیرمنتظره و گاهی فقط با یک نگاه، یک لمس یا یک کلمه رخ می‌دهد و با احساسات بدنی، ضربان شدید قلب و احساس گرما مشخص می‌شود. این عشق اغلب با خیال‌بافی همراه است و چه‌بسا حالت وسواسی پیدا می‌کند. این خیالبافی‌ها ممکن است شامل ذهن‌پردازی‌های جنسی باشد. این نوع عشق با «صمیمیت» و «تعهد»