تأثیر آن در خویشتنداری جنسی نمی‌ماند. درباره تربیت جنسی تعریف‌های متفاوتی مطرح شده است (فقیهی، ۱۳۸۷). در تعریف ما، تربیت جنسی یعنی «فراهم‌آوردن زمینه رشد و تحول بدنی و روان‌شناختی فرد به گونه‌ای که میل جنسی و رفتارهای مرتبط به آن در مسیر استفاده صحیح و هدفمند از دستگاه تولید مثل شکل بگیرند و از هر گونه انحراف و لغزش‌های جنسی پیش‌گیری شود».
درباره عوامل تربیت جنسی دو نکته مهم است:
نخست، توجه به وضعیت زندگی برای کودکان و نوجوانان است که غیرمستقیم بر زندگی جنسی آنان اثر می‌گذارد. تحقیقات نشان می‌دهد فعالیت جنسی زودهنگام و مکرر نوجوانان علاوه بر خصوصیات فردی مانند زمان‌بندی زودهنگام بلوغ، با ویژگی‌های خانوادگی، همسالان و تحصیلات آنان ارتباط دارد. از جمله این خصوصیات عبارت‌اند از: طلاق والدین، خانواده‌های تک‌والد و خانواده‌هایی که ناپدری یا نامادری سرپرستی را بر عهده دارند، اندازه بزرگ خانواده، اعتقاد مذهبی کم یا معتقدنبودن به مذهب، نظارت ضعیف والدین، ارتباط آشفته والد- فرزند، دوستان و خواهران و برادران بزرگ‌تر که از لحاظ جنسی فعال‌اند، عملکرد تحصیلی ضعیف، آرمان‌های تحصیلی پیش‌پاافتاده، و گرایش به انجام‌دادن اعمال هنجارشکن، از جمله مصرف الکل و دارو و بزهکاری (آنایا،۱ کانت‌ول،۲ روتمن- بروس،۳ ۲۰۰۳؛ هووارد۴ و وانگ،۵ ۲۰۰۴، به نقل از: برک، ۱۳۹۰: ۲/۲۶).
نکته دوم، توجه به شیوه‌ها و راهکارهایی است که زمینه تربیت جنسی را فراهم می‌کند. در منابع اسلامی آموزه‌های متنوعی درباره تربیت جنسی کودکان مطرح شده که هر یک می‌تواند جنبه‌ای از پرورش خویشتنداری جنسی را در بر بگیرد. هر یک از اینها می‌تواند به سه شکل در خویشتنداری جنسی فرد تأثیر بگذارد: ۱. پیش‌گیری از تحریک جنسی زودرس
