رسول خدا صلی الله علیه و اله چنین چیزی پرسید و کسی از ما ندانست. فاطمه علیه السلام فرمود: «من می‌دانم. بهترین چیز برای زنان آن است که مردان را نبینند و مردان ایشان را نبینند». به سوی رسول خدا صلی الله علیه و اله رفتم و گفتم: «از ما پرسیده بودی که چه چیز برای زنان از همه بهتر است؟ برای زنان بهتر است که نگاه مردان به آنان نیفتد و ایشان نیز مردان را نبینند». رسول خدا صلی الله علیه و اله فرمود: «چه کسی این موضوع را به تو گفت و تو نگفتی که نزد من بودی؟». گفتم: «فاطمه». حضرت تعجب کرد و فرمود: «فاطمه پاره تن من است»^۱ (اربلی، ۱۳۸۱: ۱/۴۶۶؛ عاملی، ۱۴۰۹: ۲۰/۶۷). بی‌تردید به همان میزان که شخص خود را کمتر در معرض خطر قرار دهد، کمتر به خطر مبتلا می‌شود.

۲. کمترین تحریک

سبک زندگی عفیفانه به معنای زندانی‌شدن درون خانه و ارتباط‌نداشتن با دیگران نیست، بلکه به معنای حفظ حریم در روابط جنسی است که گاه با کاهش تماس محقق می‌شود (چنانچه در بحث قبلی گذشت) و گاه با ارتباط پاک. انسان عفیف کسی نیست که از خانه خارج نمی‌شود یا با هیچ کس ارتباط برقرار نمی‌کند، بلکه شخص عفیف اگر از خانه خارج شود، خروجی پاک خواهد داشت و اگر با دیگران ارتباط برقرار کند، ارتباطش در چارچوب قواعد زندگی پاک است. این‌گونه سازوکارها بر اساس شیوه کمترین تحریک در سبک زندگی عفیفانه تأثیر می‌گذارد. به یاد داشته باشیم که محرک‌های محیطی نقش مهمی در میزان برانگیختگی‌های جنسی دارند.

طبق نظر برخی روان‌شناسان، رفتار جنسی در دو مرحله اصلی مرتبط با هم رخ می‌دهد: مرحله غیرلمسی و مرحله لمسی. افراد در نتیجه نشانه‌های دیداری، شنیداری، و بویایی یا

روایات آمده است که نمازخواندن زن درون اتاق بهتر از نمازخواندن در ایوان است و نمازخواندن در ایوان بهتر از نمازخواندن در وسط حیاط خانه است و نمازخواندن در وسط حیاط خانه بهتر از نمازخواندن در مسجد است^۱ (همان: ۱/۳۷۴). این موضوع برای آن است که زنان کمتر در معرض دید نامحرم قرار گیرند.

اگرچه ممکن است زنان برای کارهای ضروری و حتی تفریح در اوقات فراغت در بیرون از خانه حریم و حجاب خود را رعایت کنند، باید به عواملی که تحت اختیار نیست توجه کنیم. امنیت و مصون‌ماندن حریم پدیده‌ای تک‌بعدی نیست که فقط به حفظ حداقلی حجاب بستگی داشته باشد، بلکه توان خویشتنداری مردان جامعه و ده‌ها عامل دیگر را باید در نظر داشت. چه‌بسا شکل حضور زن در برخی موقعیت‌های پرخطر مایه تحریک برخی ناپاکان می‌شود. در این صورت عاقلانه نیست که بگوییم «ما ضامن پاک‌ماندن دیگران نیستیم تا حجاب داشته باشیم؟!».

در تحقیقی راجع به آزار زنان و دختران مصری دیده می‌شود که اکثر افراد حضور نامناسب دختران را در خیابان‌های مصر عامل اصلی آزار و اذیت جنسی می‌دانند (تابناک، ۱۳۹۳). بنابراین، خروج «بی‌دلیل» و «بیش از ضرورت» از قلعه امنیتی که به شکل پرسه‌زدن و پدیده خیابانگردی بروز می‌کند، در وهله اول، زن را در معرض خطر قرار می‌دهد. از سوی دیگر، توان بازداری مردان و زنان نیز کاهش پیدا می‌کند و موجب تحریک آنان می‌شود.

در این باره این پرسش مطرح می‌شود که: برای زن بهتر نیست نگاهش به مردان نیفتد و همچنین نگاه مردان به او؟ پاسخ این پرسش را الگوی عفاف زنان مؤمن بیان کرده است. حضرت علی علیه السلام نقل کرده‌اند که ما نزد رسول‌اللَّه صلی الله علیه و اله بودیم. آن حضرت فرمود: «به من بگویید چه چیز برای زنان بهترین چیز است؟». کسی از ما آنچه را مد نظر حضرت بود نگفت و متفرق شدیم. سپس به فاطمه زهرا علیها السلام مراجعه کردم و قضیه را برایش بیان کردم که