پیشگفتار
از جمله مسائل مهمّ فرهنگی در جامعه امروز ما، مسئله رفتار جنسی و چگونگی تنظیم آن است که کوتاهی در آن میتواند پیامدهای ویرانگر اجتماعی و فردی داشته باشد. در این باره، از یک سو شاهد رویکردهای منفعلانهای هستیم که روز به روز به سمت تقلیل و تضعیفِ عفاف پیش میروند و از سوی دیگر، ناظر رویکردهای هیجانی هستیم که به سوی برخوردهای شعاری و احساسی کشیده میشوند و این مسئله مهمّ فرهنگی را در حدّ رعایت پوشش، تنزّل میدهند. این در حالی است که مواجهه درست با این پدیده، در گام نخست، نیازمند یک حرکت علمی است، تا معارف دین در این حوزه تئوریزه شوند و زمینه مواجهه عالمانه فراهم آید و در گام دوم، نیازمند ترویج و فرهنگسازی است.
پژوهشکده اخلاق و روان‌شناسی اسلامی مؤسّسه علمی ـ فرهنگی دار الحدیث بر اساس رسالتی که در دو حوزه تخصّصی و عمومی دارد، در حدّ توان و امکان خود، به برداشتن این دو گام اقدام کرده است.
از سال ۱۳۸۲ ش، که دورههای «حدیث و زندگی» در دانشکده علوم حدیث سابق آغاز گردید، برخی موضوعات از جمله حیا و عفاف از سوی واحد روان‌شناسی مرکز تحقیقات دار الحدیث طرّاحی و اجرا شدند. در سال ۱۳۸۴ ش، با توجّه به شرایط حادّ فرهنگی کشور، طرح این موضوع با چالشهای بیشتری رو به رو شد. از این رو، موضوع عفاف با دست یافتن به تحقیقات جدید دانشمندان غربی در حوزه خویشتنداری جنسی، رویکرد جدیدی پیدا کرد و با استقبال خوبی نیز رو به رو شد و برخی نتایج ابتدائی آن در کتاب جوان، هیجان، خویشتنداری به چاپ رسید.
در سالیان گذشته روند تکاملی این تحقیقات ادامه داشت، تا این که طرح خویشتنداری جنسی به جناب حجّة الإسلام آقای دکتر مهدی عبّاسی واگذار شد. هدف این طرح عبارت بود از: تبیین
