۷.امام صادق عليه السلامـ چون به ايشان گفته شد : حقيقت پرستش چيست؟ ـ- :سه چيز است: بنده ، آنچه را خداوند به او بخشيده، دارايىِ خود نداند ؛ چرا كه بندگان ، دارايى ندارند و همه دارايى ها را از آنِ خدا مى دانند و آن را در همان مواردى كه خداى متعال به ايشان فرمان داده ، مصرف مى كنند... . پس هنگامى كه بنده ، آنچه را خداى متعال به او سپرده ، دارايىِ خود نداند، خرج كردن در مواردى كه خداى متعال فرمان داده ، بر او آسان خواهد شد.
۸.تفسير العيّاشىـ به نقل از اَبان بن تَغلِب ـ :امام صادق عليه السلام فرمود: «آيا گمان مى كنى كه خداوند، با كرامت خويش ، بعضى را مال بخشيده و برخى ديگر را خوار شمرده و مال را از آنان دريغ فرموده است؟! چنين نيست ؛ بلكه مال، از آنِ خداوند است و آن را نزد انسانْ امانت مى نهد و آدميان را مجاز مى شمرد كه با ميانه روى ، بخورند و بياشامند و بپوشند و زناشويى كنند و سوارى بگيرند و بيشتر از اين حد را به مؤمنان فقير ببخشند و نيازهاى آنان را برآورده سازند . آن كس كه چنين كند ، آنچه مى خورد و مى آشامد و سوار مى شود و به زناشويى مى گيرد ، حلال است ؛ و آن كس كه از اين حد بگذرد ، بهره ورى هايش حرام است» .
سپس فرمود: «[خداوند فرموده است:] «و اسراف نكنيد ؛ كه هر آينه، او اسرافكاران را دوست نمى دارد» . آيا گمان مى كنى خداوند، انسان را در مالى كه به وى عطا فرموده ، امين شمرده كه اسبى به بهاى ده هزار درهم بخرد ، حال آن كه اسبى به قيمت بيست درهم براى او كفايت مى كند و يا كنيزى به بهاى هزار دينار بخرد ، در حالى كه كنيزى بيست دينارى ، وى را بس است؟!» و [دوباره] فرمود: «و اسراف نكنيد ؛ كه هر آينه، او اسرافكاران را دوست نمى دارد» .
