إنَّ القَصدَ أمرٌ يُحِبُّهُ اللّهُ عز و جل ، وإنَّ السَّرَفَ يُبغِضُـهُ ؛ حتّى طَرْحُكَ النَّواةَ فإنّها تَصلُحُ لِلشَّيءِ ، وحَتّى صَبُّكَ فَضلَ شَرابِكَ . ۱ ميانه روى ، كارى است كه خداوند عز و جل، آن را دوست مى دارد ، و اسراف را ناخوش مى دارد ، حتّى دور انداختن هسته[ى ميوه] را ؛ زيرا آن [نيز ]به كارى مى آيد، و حتّى دور ريختن زيادى نوشيدنى ات را .
بنا بر اين ، اسراف، تنها در خوردن و آشاميدن نيست ؛ بلكه حتّى دور ريختن هسته خرما يا هسته ديگر ميوه هايى كه براى كاشت، قابل استفاده اند، اسراف محسوب شود ، ولى در عصر ما ، گستره اسراف، بسيار گسترده تر از گذشته است : اسراف در بهره گيرى از هوا و محيط زيست ، اسراف در استفاده از بنزين ، نفت ، گاز و ديگر منابع حياتى نيز مصداق دارد .
دو . اسراف كمّى و اسراف كيفى
گاه اسراف، در كميت مصرف است؛ يعنى بيش از مقدار مورد نياز، مصرف كردن . گاه نيز در كيفيت مصرفْ تحقّق پيدا مى كند ، بدين معنا كه مصرفْ از نظر كمّى، بيش از حدّ نياز نيست، ولى از نظر كيفى، بيش از حد نياز است ، مانند پوشيدن لباس ميهمانى ـ كه براى حفظ آبروست ـ در منزل .
روايت است كه شخصى به نام سليمان بن صالح، از امام صادق عليه السلام پرسيد: كمترين درجه اسراف چيست؟
