«اى فرزندان آدم! نزد هر مسجدى ، آرايش خويش فراگيريد، و بخوريد و بياشاميد و اسراف مكنيد؛ زيرا او اسرافكاران را دوست نمى دارد. بگو: «چه كسى آرايشى را كه خدا براى بندگان خود پديد آورده و روزى هاى پاكيزه را حرام كرده است؟». بگو : «اينها در زندگى دنيا براى مؤمنان است؛ [ولى كافران هم بهره مندند]، حال آن كه در روز رستاخيز ، ويژه ايشان است» . بدين گونه ، آيات را براى گروهى كه بدانند ، به تفصيل بيان مى كنيم» .
حديث :
۱۸۶.الكافىـ به نقل از صالح بن ابى حمّاد و احمد بن محمّد، از امام على عليه السلام ، در دليل آورى اش بر عاصم بن زياد ، آنگاه كه جامه معمول را رها كرد و عَبا [ى زهد] را به بَر افكند و برادرش ربيع بن زياد از وى شكايت آورد كه زن و فرزندش را با اين كار، به اندوه افكنده است ـ - :عاصم بن زياد را نزد من احضار كنيد!
و چون او نزدش آورده شد ، با نگريستن در وى، چهره اش در هم شد و به او فرمود: «آيا از خانواده ات شرم نكردى؟ آيا بر فرزندت رحم نياوردى؟ آيا گمان مى كنى خداوند، با آن كه پاكيزه ها را بر تو حلال فرموده ، استفاده ات از آنها را ناپسند شمرده است؟ تو براى خدا اين قدر منزلت ندارى! آيا خدا نيست كه مى فرمايد: «و زمين را براى آدميان بنهاد. در آن ، ميوه هاست و خرمابُن هاى غلافدار» ؟ آيا همو نيست كه مى فرمايد : «آن دو دريا را راه داد كه به هم برسند. ميان آن دو، حائلى است تا از حد نگذرند . . . از آن دو ، مرواريد و مرجان بيرون مى آيد؟» پس به خدا سوگند! خوار شمردنِ نعمت هاى خدا با عمل ، براى خداوند، دلخواه تر است از خوار شمردن آنها با زبان . خداوند فرموده است : «و به نعمت پروردگارت ، سخن بگشاى» .
عاصم گفت: اى امير مؤمنان عليه السلام ! پس چرا تو ، خود، غذاى درشت مى خورى و جامه خشن مى پوشى؟
فرمود: «واى بر تو! هر آينه خداوند، بر پيشوايانِ عدلْ واجب فرموده كه خويشتن را همسانِ مردم ناتوان سازند تا فقر ، بر فقير، جوشش نياورد» .
سپس عاصم بن زياد، عبا [ى زهد] از تن افكند و جامه معمول بر تن كرد .
