فصل چهارم: آنچه در مصرف اموال شخصى و عمومى شايسته نيست
۴ / ۱
اسراف و تبذير
قرآن :
« و كسانى اند كه چون انفاق كنند، نه ولخرجى مى كنند و نه تنگ مى گيرند، و ميان اين دو [ روش ] ميانه را برمى گزينند » .
« اى فرزندان آدم! جامه خود را در هر نمازى برگيريد، و بخوريد و بياشاميد، و [ لى ]زياده روى نكنيد؛ زيرا او اسرافكاران را دوست نمى دارد » .
« و حقّ خويشاوند و مستندِ بينوا و در راه مانده را بده و مال خود را بيهوده، مريز و مپاش و به گزافكارى تباه مكن. همانا ريخت و پاش كنندگان گزافكار ، برادران شيطان ها هستند و شيطان، نسبت به خداوند خويش، ناسپاس است » .
«و اوست كسى كه باغ هايى با داربست و بدون داربست، و خرمابن، و كشتزار با ميوه هاى گوناگون آن، و زيتون، و انار، شبيه به يكديگر و غير شبيه، پديد آورْد. از ميوه آن ـ چون ثمر داد ـ بخوريد، و حق [ بينوايان از ] آن را در روز بهره بردارى از آن بدهيد، و [ لى ]زياده روى مكنيد؛ زيرا او اسرافكاران را دوست ندارد» .
