۷۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر آينه، مؤمن از خداوند ـ سبحان و متعال ـ ، ادبى نيكو برگرفته است: چون بر او فراخ گيرد ، او هم بر خويش گشاه دستى كند ؛ و چون بر او تنگ گيرد ، او هم [بر خود] تنگ گيرانه رفتار كند .
۷۷.امام زين العابدين عليه السلام :از خوى هاى مؤمن است: بخشش به فراخور [گشاده روزى و ]تنگ روزى و گشاده دستى به تناسب گشاده روزى .
۷۸.امام صادق عليه السلام :هر گاه خداوند ـ تبارك و تعالى ـ بر شما كرم ورزيد ، شما هم بخشش كنيد ؛ و چون بر شما تنگ گرفت ، شما نيز تنگ گيريد ؛ و در بخشندگى، از خداوند، پيشى مگيريد ، كه او بخشنده ترين است .
۷۹.الكافىـ به نقل از سماعه، از امام صادق عليه السلام در پاسخ سَماعه كه از وى در باره وجوب زكات بر كسى كه بخشى از هزينه اش را مى تواند تأمين كند، سؤال كرده بود ـ- :«بسا فقيرى كه از توانگر، اسرافكارتر باشد» .
گفتم: چگونه فقير مى تواند از توانگر، اسرافكارتر باشد؟
فرمود: «توانگر، از آنچه به وى عطا شده ، خرج مى كند و فقير، از آنچه به وى عطا نشده، هزينه مى نمايد!» .
۳ / ۲
ميانه روى در مصرف
قرآن :
«و دست خويش به گردنت مبند [و بخل نورز و امساك مكن] و آن را يكسره مگشاى [و به گزاف و زياده روى، بخشش مكن]؛ زيرا [در اين صورت،] نكوهيده و درمانده مى نشينى» .
