79
فرهنگ‌نامه اعتکاف

۳ /۱۰

آسودگی در روز محاسبه

۱۰۷.پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله: چون روز قیامت شود، روزه‌داران از گورهای خود بیرون مى‏آیند. آنان، با بوی روزه‌دارى‌شان شناخته مى‏شوند. دهان‏هایشان خوش‌بوتر از بوی مُشک است. [فرشتگان] با آنان همراه با سفره‏ها و تُنگ‏های مُهرخورده با مُشک، دیدار مى‏کنند و به آنان گفته مى‏شود: «بخورید، که گرسنگی کشیدید، و بنوشید، که تشنه شدید. مردم را وا گذارید و به آسایش بپردازید؛ زیرا آن گاه که آنان آسوده بودند، شما رنج کشیدید».
پس مى‏خورند و مى‏آشامند و مى‏آسایند، در حالی که مردم، در رنج و تشنگى،‏ حسابرسی می‏شوند.

۱۰۸.پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله: برای سه کس، در آنچه بخورند، حساب نیست، اگر حلال باشد: روزه‌دار، سَحَرى‌خور و مرزبان در راه خدا.

۱۰۹.پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله: هر کس یک روز را در راه خدا روزه بدارد، به اندازه بیست سال از توقّفش در روز قیامت، تخفیف داده مى‏شود.

۳ / ۱۱

شفاعت در آخرت

۱۱۰.پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله: روزه و قرآن، در روز قیامت، از بنده شفاعت مى‏کنند. روزه مى‏گوید: پروردگارا! من، او را از خوراک و خواهش‏های دل در طول روز، باز داشتم. پس شفاعتم را در باره او بپذیر.
قرآن هم مى‏گوید: من او را از خواب شبانه، باز داشتم. پس شفاعتم را در باره او بپذیر.
پس شفاعت هر دو، پذیرفته مى‏شود.

۱۱۱.پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله: آن گاه که بنده بمیرد، نماز، در بالای سرش، صدقه در سمت راست او، و روزه کنار سینه‌اش خواهد بود.


فرهنگ‌نامه اعتکاف
78

۳ / ۱۰

الرّاحَةُ يَومَ الحِسابِ

۱۰۷.رسول اللّه‏ صلّی الله علیه و آله: إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ يَخرُجُ الصُّوّامُ مِن قُبورِهِم، يُعرَفونَ بِريحِ صِيامِهِم، أفواهُهُم أطيَبُ مِن ريحِ المِسكِ، يُلقَونَ بِالمَوائِدِ وَالأَباريقِ مُخَتَّمَةً بِالمِسكِ، فَيُقالُ لَهُم: «كُلوا فَقَد جُعتُم، وَاشرَبوا فَقَد عَطِشتُم، ذَرُوا النّاسَ وَاستَريحوا فَقَد عيَيتُم إذِ استَراحَ النّاسُ». فَيَأكُلونَ ويَشرَبونَ ويَستَريحونَ وَالنّاسُ مُعلِقونَ فِي الحِسابِ في عَناءٍ وظَمَأً.۱

۱۰۸.عنه صلّی الله علیه و آله: ثَلاثَةٌ لَيسَ عَلَيهِم حِسابٌ فيما طَعِموا إذا كانَ حَلالاً: الصّائِمُ، وَالمُتَسَحِّرُ، وَالمُرابِطُ في سَبيلِ اللّهِ.۲

۱۰۹.عنه صلّی الله علیه و آله: مَن صامَ يَوما في سَبيلِ اللّهِ خُفِّفَ عَنهُ مِن وُقوفِ يَومِ القِيامَةِ عِشرينَ سَنَةً.۳

۳ / ۱۱

الشَّفاعَةُ فِي الآخِرَةِ

۱۱۰.رسول اللّه‏ صلّی الله علیه و آله: الصِّيامُ وَالقُرآنُ يَشفَعانِ لِلعَبدِ يَومَ القِيامَةِ؛ يَقولُ الصِّيامُ: أي رَبِّ! مَنَعتُهُ الطَّعامَ وَالشَّهَواتِ بِالنَّهارِ؛ فَشَفِّعني فيهِ، وَيقولُ القُرآنُ: مَنَعتُهُ النَّومَ بِاللَّيلِ؛ فَشَفِّعني فيهِ. قالَ: فَيُشَفَّعانِ.۴

۱۱۱.عنه صلّی الله علیه و آله: إذا ماتَ العَبدُ كانَتِ الصَّلاةُ عِندَ رَأسِهِ، وَالصَّدَقَةُ عَن يَمينِهِ، وَالصِّيامُ عِندَ صَدرِهِ.۵

1.. الدرّ المنثور: ج ۱ ص ۴۴۲ نقلاً عن أبي الشيخ في الثواب، كنز العمّال: ج ۸ ص ۴۵۷ ح ۲۳۶۴۴.

2.. المعجم الكبير: ج ۱۱ ص ۲۸۵ ح ۱۲۰۱۲، كنز العمّال: ج ۸ ص ۴۵۰ ح ۲۳۶۰۴.

3.. تاريخ بغداد: ج ۱۲ ص ۲۴۳ الرقم ۶۶۹۴.

4.. مسند ابن حنبل: ج ۲ ص ۵۸۶ ح ۶۶۳۷، المستدرك على الصحيحين: ج ۱ ص ۷۴۰ ح ۲۰۳۶.

5.. حلية الأولياء: ج ۶ ص ۱۴۷ الرقم ۳۶۲، كنز العمّال: ج ۱۵ ص ۸۳۰ ح ۴۳۳۰۲.

  • نام منبع :
    فرهنگ‌نامه اعتکاف
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری شهری محمّدحسين صالح آبادي عبدالهادي مسعودي
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1395
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 12081
صفحه از 351
پرینت  ارسال به