۳ /۱۰
آسودگی در روز محاسبه
۱۰۷.پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله: چون روز قیامت شود، روزهداران از گورهای خود بیرون مىآیند. آنان، با بوی روزهدارىشان شناخته مىشوند. دهانهایشان خوشبوتر از بوی مُشک است. [فرشتگان] با آنان همراه با سفرهها و تُنگهای مُهرخورده با مُشک، دیدار مىکنند و به آنان گفته مىشود: «بخورید، که گرسنگی کشیدید، و بنوشید، که تشنه شدید. مردم را وا گذارید و به آسایش بپردازید؛ زیرا آن گاه که آنان آسوده بودند، شما رنج کشیدید».
پس مىخورند و مىآشامند و مىآسایند، در حالی که مردم، در رنج و تشنگى، حسابرسی میشوند.
۱۰۸.پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله: برای سه کس، در آنچه بخورند، حساب نیست، اگر حلال باشد: روزهدار، سَحَرىخور و مرزبان در راه خدا.
۱۰۹.پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله: هر کس یک روز را در راه خدا روزه بدارد، به اندازه بیست سال از توقّفش در روز قیامت، تخفیف داده مىشود.
۳ / ۱۱
شفاعت در آخرت
۱۱۰.پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله: روزه و قرآن، در روز قیامت، از بنده شفاعت مىکنند. روزه مىگوید: پروردگارا! من، او را از خوراک و خواهشهای دل در طول روز، باز داشتم. پس شفاعتم را در باره او بپذیر.
قرآن هم مىگوید: من او را از خواب شبانه، باز داشتم. پس شفاعتم را در باره او بپذیر.
پس شفاعت هر دو، پذیرفته مىشود.
۱۱۱.پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله: آن گاه که بنده بمیرد، نماز، در بالای سرش، صدقه در سمت راست او، و روزه کنار سینهاش خواهد بود.