۶ / ۱۱ ـ ۱۶
مناجات درآویختگان
۳۶۸.امام زین العابدین علیه السّلام: به نام خداوند مهرگستر مهربان. خدایا! ای پناهِ پناهجویان و ای پناهگاه پناهندگان و ای نجات‌بخش هلاک شدگان و ای نگاهدار بیچارگان و ای مهرورز بینوایان و ای اجابت کننده گرفتاران و ای گنج فقیران و ای جبران کننده دل‌شکستگان و ای پناه جداافتادگان و ای یاور مستضعفان و ای امان دهنده بیمناکان
و ای فریادرس رنجوران و ای دژ پناه آورندگان! اگر به عزّت تو پناه نیاورم، پس به که پناه برم؟ و اگر به قدرت تو پناهنده نشوم، پس به که پناهنده شوم؟ [خدایا!] گناهان، ناچارم کرده که به دامان عفوت چنگ زنم و خطاها مرا نیازمند طلب گشوده شدن درهای چشم‌پوشی‌ات نموده و زشتکاری، مرا به بار افکندن در آستان عزّت تو کشانده و ترس از انتقامت مرا وا داشته که به رشته مهر تو در آویزم و حقّ آن که به ریسمان تو درآویزد، این نیست که وا نهاده شود و سزاوار نیست آن که به عزّت تو پناه آورد، تسلیم یا به او بی‌توجّهی شود.
معبود من! ما را از حمایتت، بی‌بهره مگذار و از رعایت خود، محروم مدار و از پرتگاه‌های هلاکت، دور بدار، که در پیش دید تو و در کنف حمایت تو و برای تو هستیم. به حقّ فرشتگان ویژه درگاهت و بندگان شایستهات از تو میخواهم که برای ما نگاه دارندهای قرار دهی که ما را از مهلکهها نجات دهد و دور کننده ما از آفتها باشد و از مصیبت‌های بزرگ محفوظمان بدارد، و از آرامشت بر ما فرو فرستی و چهرههایمان را با انوار محبتت بپوشانی و در پناهگاه استوارت جایمان دهی و ما را در کران تا کرانِ نگهداشت خود، در بر گیری، به حقّ عطوفت و رحمتت، ای مهربان‌ترینِ مهربانان!
