۶ / ۱۱
دعاهایی برگزیده و مناسب برای معتکف
۶ / ۱۱ ـ ۱
مناجات توبه کنندگان
۳۵۰.امام زین العابدین علیه السّلام: به نام خداوند مهرگستر مهربان. معبود من! خطاها لباس خواری بر من پوشانده و دوری از تو، جامه بیچارگىام را بر تنم افکنده و گناه بزرگم، دلم را میرانده است. پس تو با باز گشتی از خودت [به سوی من] زندهاش کن، ای آرزو و مطلوب من و ای خواسته و آرمانم! به عزّتت سوگند برای گناهانم جز تو آمرزنده‌ای نمییابم و برای شکستگیام جز تو شکسته‌بندی نمیبینم و من با باز گشت به سویت خاضع گشته‌ام و با رام شدن در برابرت، خوار شده‌ام. پس اگر تو مرا از درگاه خویش برانى، به که روی آورم؟ و اگر تو از نزد خویش باز گردانى، به که پناه برم؟ و بسی افسوس از شرمندگی و رسواییام و ای دریغ از زشتکاری و گناهانم!
از تو میخواهم ـ ای آمرزنده گناه بزرگ و ای ترمیمگر استخوان شکسته ـ که گناهان هلاک کننده را بر من ببخشی و کارهای پنهانی رسوا کننده را بر من بپوشانی و در جایگاه حضور در قیامت، مرا از خوشی بخشش و آمرزشت، بی بهره نگذاری و از لباس زیبای گذشت و پردهپوشىات برهنهام ننهی. خدایا! سایه ابر رحمتت را بر گناهانم بینداز و ابر مهربانىات را برای [شستشوى] عیب‌هایم روانه کن.
معبود من! آیا بنده فراری جز به درگاه مولایش باز میگردد، یا جز او، کسی هست که وی را از خشمش پناه دهد؟!
معبود من! اگر پشیمانی بر گناه، توبه شمرده می‌شود، پس به عزّتت سوگند که من از پشیمانانم و اگر آمرزش‌خواهی از خطا آن را پاک میکند، پس من از آمرزش‌خواهانم. از کردهام پشیمانم و از تو میخواهم که از من راضی شوی.
معبود من! به قدرتت بر من، به سویم باز گرد [و توبه مرا بپذیر] و به بردباری‌ات با من، مرا ببخش و به آگاهیات از من، با من مدارا کن.
معبود من! تویی که دری به بخشش خود برای بندگانت گشودی و آن را توبه نامیدی و فرمودى: (به سوی خدا باز گردید، باز گشت خالصانه صادقانه). پس دیگر چه عذری دارد آن کس که از وارد شدن در این درِ باز شده، غفلت ورزد؟
معبود من! اگر گناه کردن از بندهات زشت است، ولی گذشت، از تو زیباست.
معبود من! من نخستین کسی نیستم که نافرمانیات کرده و توبهاش را پذیرفتهای و خواستار احسانت گشته و تو بر او بخشیده‌ای. ای پاسخگوی درماندگان (/ بیچارگان)! ای گشایش دهنده در سختی! ای بزرگ‌احسان! ای دانا به اسرار نهان! ای زیبا پرده‌پوش! به بخشش و بزرگواریات شفاعت جستم و به مهر و رحمتی که نزد خود داری، توسّل نمودم. پس دعایم را مستجاب کن و امیدم را به خودت ناامید نکن و توبهام را بپذیر و خطایم را به کَرَم و مهربانىات نادیده گیر، ای مهربان‌ترینِ مهربانان!
