دارند، اعتکاف صحیح نیست.^۱

۳. اقامت دست کم، سه روز در مسجد

کمترین مدّت اعتکاف، سه روز است. معتکف باید از طلوع فجر روز اوّل تا مغرب روز سوم در مسجد بماند و در این مدّت از مسجد خارج نشود، جز برای انجام کارهای لازم عرفی یا شرعىِ واجب یا مستحب، مانند: حمّام رفتن، عیادت و تشییع جنازه.

۴. روزه‏دارى

سومین رکن اعتکاف، روزه‏داری در طول مدّت اعتکاف است. در طول سال، در هر زمانی که انسان بتواند دست کم، سه روز پیاپی در مسجد اقامت کند و روزه بگیرد، اعتکاف او صحیح است. از این رو، اعتکاف در زمانی که مصادف با دو عید قربان و عید فطر شود، صحیح نیست.

همچنین کسانی که به هر دلیل نمى‏توانند روزه بگیرند، اعتکافشان صحیح نیست. گفتنی است لازم نیست که روزه آنها اختصاص به اعتکاف داشته باشد؛ بلکه مى‏تواند روزه قضا و یا نذری باشد.

۵. پرهیز از مهم‌ترین آسیب‏های اعتکاف

اعتکاف، در حقیقت، وقف کردن خود برای عبادت، روی‌آوری تام و کامل به خداوند سبحان و روگردانی از غیر اوست. بنا بر این، هر کاری که کمترین منافاتی با این معنا داشته باشد، آسیب اعتکاف شمرده مى‏شود و اجتناب از آن، ضروری است.

آسیب‏های اعتکاف را به دو دسته مى‏توان تقسیم کرد:

دسته اوّل: آسیب‏هایی که بنیان اعتکاف را ویران مى‏سازند و موجب بطلان آن مى‏شوند. این گونه آسیب‏ها، «محرّمات اعتکاف» نامیده مى‏شوند که مهم‏ترین آسیب‏های اعتکاف‏ اند و اجتناب از آنها رکن اعتکاف شمرده می‌شود.

دسته دوم: آسیب‏هایی که موجب کاهش برکات این عمل عبادی

النبی صلّی الله علیه و آله، مسجد جامع کوفه و بصره) اختصاص داشته باشد؛ زیرا چنان که برخی از فقها فرموده‏اند، این احتمال سبب می‏شود که نوع مکلّفان، از این عبادت محروم شوند.^۱ بسیاری از فقیهان متأخّر و معاصر نیز طبق این حدیث و احادیث مشابه آن فتوا داده‏اند.^۲

در برابر این فتوا، شماری دیگر از فقیهان مانند: شیخ طوسى، سیّد مرتضی و ابن زهره، بر این باورند که اعتکاف، جز در مساجد چهارگانه (مسجد الحرام، مسجد النبى صلّی الله علیه و آله، مسجد جامع کوفه و بصره) صحیح نیست.^۳

برخی فقیهان معاصر نیز بنا بر احتیاط واجب، صحّت اعتکاف را مختص به مساجد چهارگانه دانسته‏اند؛^۴ امّا همین فقها، معتقدند می‏توان اعتکاف را در سایر مساجد جامع به قصد رجا (به امید مطلوب بودن و ثواب الهى) انجام داد؛ ولی در هر صورت، در مساجدی که به افراد ویژه‏ای اختصاص