کسالت نمازگزار نقل کرده، هماهنگ است، یا با روایاتی که مضمون آنها وجوب بزرگداشت و حرمت نهادن به محضر خدای سبحان است که از آنها میتوان کراهت این حالت خاصّ نشستن را به جهت ناسازگاری با تعظیم مقام الهی، استشمام کرد.
۷/۴
سخن گفتن هنگام خطبه امام
۱۸۱.امام على علیه السلام: پيامبر خدا از حرف زدن در روز جمعه، زمانى که امام خطبه مىخواند، نهى فرمود. هر کس که چنین کند، مرتکب کار لغوی شده و هر کس که دچار کار لغو شود، نماز جمعهای [پذیرفته] برای او نیست.۱
۱۸۲.پیامبر خدا صلی الله علیه و اله: آن که در هنگام خطبه خواندن امام حرف میزند، همچون چارپایی است که کتاب‌هایی را حمل می‌کند، و هر کس [که سخن گفتن او حتی در این حد باشد] که به دیگری بگوید: «ساکت باش»، نماز جمعهای [پذیرفته] برای او نیست.۲
۱۸۳.امام علی علیه السلام: در حین خطبه خواندن امام، هیچ سخنی نباید گفت و نه به اين سو و آن سو روی گرداند جز آن مقدار که در نماز مُجاز است. نماز جمعه، تنها چون دو خطبه دارد، دو رکعتی قرار داده شده که جایگزین دو رکعت پایانی است. پس آن [دو خطبه] نیز تا وقتی که امام جمعه به زیر آید، نماز است.۳
1.. نَهىٰ [رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و اله] عَنِ الكَلامِ يومَ الجُمُعَةِ وَالإمامُ يَخطُبُ، فَمَن فَعَلَ ذٰلِكَ فَقَد لَغا، ومَن لَغا فلا جُمُعَةَ لَهُ (کتاب من لا یحضره الفقیه: ج۴ ص۱۰ ح۴۹۶۸، الأمالی، صدوق: ص۵۱۲ ح۷۰۷).
2.. مَن تَكَلَّمَ يَومَ الجُمُعَةِ وَالإِمامُ يَخطُبُ فَهُوَ كَمِثلِ الحِمارِ يَحمِلُ أسفاراً، وَالَّذي يَقولُ لَهُ: «أنصِت» لَيسَ لَهُ جُمُعَةٌ (مسند ابن حنبل: ج۱ ص۴۹۵ ح۲۰۳۳، المصنّف لابن أبی شیبة: ج۲ ص۳۴ ح۱۴).
3.. لا كَلامَ والإمامُ يَخطُبُ، ولَا اِلتفاتَ إلّا كَمايَحِلُّ فِي الصَّلاةِ، وإنَّما جُعِلَتِ الجُمُعَةُ رَكعَتَينِ مِن أجلِ الخُطبَتَينِ جُعِلَتا مَكانَ الرَّكعَتَينِ الأخيرَتَينِ، فَهِيَ صَلاةٌ حَتّى يَنزِلَ الإِمامُ (کتاب من لا یحضره الفقیه: ج۱ ص۴۱۶ ح۱۲۳۰، المقنع، صدوق: ص۱۴۸).
