۱۱۱.سنن ابن ماجة ـ به نقل از ابو سعيد خُدرى ـ :هر گاه در بيابان بودى ، صدايت را به اذان بلند كن ؛ زيرا از پيامبر خدا شنيدم كه مى فرمود : «هيچ جِن و اِنس و درخت و سنگى نيست كه بانگ اذان را بشنود ، مگر اين كه به آن ، شهادت مى دهد» . ^۱

۱۱۲.صحيح البخارى :ابو سعيد خُدرى به عبد اللّه بن عبد الرحمان بن ابى صعصعه گفت : مى بينم كه تو گوسفند و باديه را دوست دارى . پس ، هر گاه با گوسفندانت و يا در باديه بودى و اذان گفتى ، با صداى بلند بگو ؛ زيرا صداى مؤذّن به گوش هيچ جِن و اِنس و موجود ديگرى نمى رسد ، مگر اين كه در روز قيامت ، برايش شهادت مى دهند . ابوسعيد گفت : من اين را از پيامبر خدا شنيدم. ^۲

۱۱۳.امام باقر عليه السلام :هر چه صدايت بلندتر باشد ـ بى آن كه خودت را به زحمت اندازى ـ شنونده اش بيشتر خواهد بود و در نتيجه اجر تو بزرگ تر است. ^۳

۱۱۴.امام صادق عليه السلام :هر گاه اذان گفتى ، آهسته مگو ؛ زيرا خداوند به اندازه صدارَسِ اذانت ، به تو پاداش مى دهد. ^۴

ج ـ رعايت تجويد

۱۱۵.الشرح الكبير ـ به نقل از ابو هريره ـ :پيامبر خدا فرمود : «كسى كه هاء را ادغام مى كند ، نبايد برايتان اذان بگويد» .
گفتم : يعنى چگونه مى گويد؟

آيا اذان گفتن فردِ غير آگاه [به عقايد صحيح ،] جايز است؟
فرمود : «اذان[ـِ چنين كسى،] درست نيست ، و روا نيست كه جز مرد مسلمان آگاه ، اذان بگويد . اگر شخصى اذان را بلد باشد و اذان بگويد ، امّا آگاه [به دين ]نباشد ، نه اذانش رواست و نه اِقامه اش و نه اقتدا كردن به او جايز است» . ^۱

۶ / ۲

مهم ترين نكاتى كه مؤذّن بايد رعايت كند

الف ـ طهارت

۱۰۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :وظيفه و سنّت است كه هر كس اذان مى گويد ، پاك (با طهارت) باشد. ^۲

۱۰۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اذان نبايد بگويد ، مگر كسى كه وضو دارد. ^۳

ب ـ بلند كردن صدا

۱۱۰.مسند ابن حنبل ـ به نقل از ابن ابى صَعصعه عبد اللّه بن عبد الرحمان ، از پدرش ـ :ابو سعيد كه در حُجره اى بود ، به من گفت : فرزندم! هر گاه اذان گفتى ، با صداى بلند اذان بگو ؛ زيرا شنيدم كه پيامبر خدا مى فرمود : «هيچ چيزى نيست كه بانگ اذان را بشنود ، مگر اين كه به آن ، شهادت مى دهد ، جِن باشد يا اِنس و يا سنگ» . ^۴