گزارش هاى تاريخى ۱ اين گونه آمده است كه در عصر پيامبر صلى الله عليه و آله و دوران حكومت ابو بكر و آغاز خلافت عمر ، «حىَّ على خير العمل» ، جزء اذان و اقامه بوده است ؛ ولى عمر ، با اين استدلال كه اين جمله ، موجب اهمّيت دادنِ بيش از اندازه مسلمانان به «نماز» و سستى كردن آنان نسبت به «جهاد» مى شود ، آن را از اذان و اقامه حذف كرد .
بديهى است كه اين استدلال ، صحيح نيست ؛ زيرا علاوه بر آن كه اجتهاد در برابر نصّ پيامبر صلى الله عليه و آله صحيح نيست ، اگر اعتقاد به اين كه نماز ، بهترين كار است ، موجب سستى در جهاد مى شد ، شارع حكيم ، آن را جزء اذان و اقامه قرار نمى داد ، ضمن آن كه تجربه عصر نبوى نيز اين استدلال را نقض مى كند .
جالب توجّه است كه طبق برخى از روايات ، روزى ، پيامبر صلى الله عليه و آله درباره ارزش ياد خدا و نقش آن در تكامل انسان و پيشگيرى از انواع نابسامانى هاى دنيوى و اخروى فرمود :
۰.هيچ عملى در نزد خداى متعال ، محبوب تر از ياد خدا نيست و بنده را از هر بدى در دنيا و آخرت ، نجات مى بخشد .
يكى از اصحاب ايشان (شايد شخصِ عمر) كه اين سخن بر او گران آمد ، گفت : آيا جنگيدن در راه خدا ، بهترين كار نيست؟
پيامبر صلى الله عليه و آله در پاسخ فرمود :
۰.اگر [ به خاطر ] ياد خدا نبود ، به جنگ ، دستور داده نمى شد . ۲
اين حديث به روشنى نشان مى دهد كه در عصر پيامبر صلى الله عليه و آله نيز ، «خير