193
قواعد کلامی (توحید)

از چیزی دیگر متولد می‌شوند. روایات دسته سوم، به همین موضوع مربوط است.

دسته سوم: احادیثی که به نخستین مخلوق اشاره دارند. از بین این احادیث دو‌گونه حدیث معتبر و متعدد وجود دارد. برخی از این احادیث، نخستین مخلوق را نور یا نور پیامبر صلی الله علیه و اله ‌معرفی می‌کنند و برخی دیگر «ماء» را مطرح می‌کنند. احتمالاً نور، نخستین مخلوق نورانی و ماء، نخستین مخلوق جسمانی است. از هر یک از این دو‌گونه روایات، یک روایت نقل می‌شود. امام علی علیه السلام می‌فرماید:

۰.إِنَّهُ عَزَّ وَجَلَّ خَلَقَ نُوراً ابْتَدَعَهُ مِنْ غَیْرِ شَیْ‏ءٍ ثُمَّ خَلَقَ مِنْهُ ظُلْمَةً وَکَانَ قَدِیراً أَنْ یَخْلُقَ الظُّلْمَةَ لَا مِنْ شَیْ‏ءٍ کَمَا خَلَقَ النُّورَ مِنْ غَیْرِ شَیْ‏ءٍ؛۱ خداوند بلند مرتبه نوری را به نحو ابتداع خلق کرد بی‌آن‌که از چیزی آن را گرفته باشد [و پایه خلقتش قرار بگیرد] سپس از این نور، ظلمت را خلق کرد و قادر بود که ظلمت را ابتدائاً و بدون استفاده از چیزی [نور] خلق کند همان‌گونه که نور را خلق کرد، بی‌آن‌که آن را از چیزی گرفته باشد.

مرد شامی به امام باقر علیه السلام عرض کرد:

۰.أسألک ما أول ما خلق اللّه عزّوجل من خلقه فإن بعض من سألته قال‏ القدرة و قال بعضهم العلم وقال بعضهم الروح فقال أبو جعفر علیه السلام ما قالوا شیئا أخبرک أن اللّه علا ذکره کان ولا شی‏ء غیره وکان عزیزا ولا عز لأنه کان قبل عزه وذلک قوله سُبْحانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ وکان خالقا ولا مخلوق فأول شی‏ء خلقه من خلقه الشی‏ء الذی جمیع الأشیاء منه وهو الماء فقال السائل فالشی‏ء خلقه من شی‏ء أو من لا شی‏ء فقال خلق الشی‏ء لا من شی‏ء کان قبله؛۲ از تو می‌پرسم نخستین چیزى که خداوند عزّوجل

1.. علامه مجلسی، بحار الأنوار‏،‏‏ ج۴۰، ص۱۹۵.

2.. ‌‌‌‌‌‌شیخ صدوق، التوحيد‏، ص۶۷.


قواعد کلامی (توحید)
192

مَعْنَى اللّه وَذَلِکَ فَرْقٌ بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْمُحْدَث؛۱ پس معنای اللّه این است که اوست که شیْ‏ء را از حد عدم به حد وجود خارج می‌سازد و اشیاء را بدون سابقه قبلی اختراع می‌کند و هر مخلوقی اشیاء را از چیزی اختراع می‌کند، مگر خداوند. پس این است معنای اللّه و فرق میان خداوند و محدَث.

واژه «دونه» در عبارت «کلّ مخلوق دونه»، قید توضیحی است. چون هر مخلوقی غیر خداست و در رتبه خالق نیست، بلکه دون خداست. بنابراین‌‌، منظور «کُلّ مخلوق دونه»، ماسوای خداوند، همه مخلوقات را دربر می‌گیرد. استثناء در همین جمله نیز استثناءِ منقطع است‌‌؛ زیرا خداوند داخل در مخلوقات نیست تا استثناء متصل باشد.

یزید بن جرجانی از امام رضا علیه السلام۲ نقل می‌کند:

۰.أَنَّ کُلَّ صَانِعِ شَیْ‏ءٍ فَمِنْ شَیْ‏ءٍ صَنَعَ وَاللّه الْخَالِقُ اللَّطِیفُ الْجَلِیلُ خَلَقَ وَصَنَعَ لَا مِنْ شَیْ‏ءٍ؛۳ هر کسی که چیزى را سازد از ماده‏اى می‌سازد و خداوند آفریننده لطیف جلیل، آفریده و ساخته است نه از چیزى و نه از ماده حاضرى.

برخی همچون ملاصدرا ۴ و قاضی سعید قمی۵ در شرح این روایت می‌گویند: چون خلقت اولیه خداوند، لا من شیْ‏ء است پس نخستین مخلوق خداوند باید موجودی باشد که از چیزی ساخته نشده باشد و این موجود، عقل است؛ زیرا موجودات مادی

1.. علامه مجلسی، بحار الأنوار‏،‏‏ ج۸۱، ص۱۷۰.

2.. در متن روایت این چنین است که یزید بن جرجانی از امام ابوالحسن علیه السلام نقل می‌کند و در اینکه آیا مقصود امام رضا علیه السلام است یا امام هادی علیه السلام میان شارحان اختلاف است هر چند که بیشتر شارحان مقصود از ابوالحسن در این روایت را ابوالحسن ثانی (امام رضا علیه السلام) دانسته‌اند (علامه مجلسی، بحار الأنوار‏،‏‏ ج۴، ص۱۷۴؛ ‌‌‌‌‌‌شیخ صدوق، التوحيد‏، ص۵۶).

3.. كلينى،‏‏ الكافی‏،‏‏ ج۱، ص۱۲۰.

4.. ملاصدرا، شرح أصول الكافی‏‏،‏‏ ‏‏ج۴، ص۸؛ قاضی سعید قمی، شرح توحید الصدوق،‏‏ ج۳، ص۱۲۱.

5.. قاضی سعید قمی، شرح توحید الصدوق‏‏،‏‏ ‏‏‏ج۳، ص۱۲۱.

  • نام منبع :
    قواعد کلامی (توحید)
    سایر پدیدآورندگان :
    رضا برنجکار و مهدی نصرتیان اهور
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1396
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 31464
صفحه از 223
پرینت  ارسال به