روشن است که واژه «کلّ شیْء» شامل هر فعل ممکنی می‌شود و مختص افعالی که خداوند انجام داده نیست. به بیان دیگر، خداوند می‌توانست افعالی را که انجام داده، ترک کرده و افعال دیگری را انجام دهد؛ یعنی صحة الفعل و الترک.
۰.(أَ لَمْ‌تر أَنَّ اللّه خَلَقَ السَّماواتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَیَأْتِ بِخَلْقٍ جَدیدٍ)؛۱ آیا (به دیده دل) ندیدى که خداوند آسمانها و زمین (و این دستگاه عظیم حیرتآور) را به حق (براى هدف والاى عقلانى) آفریده است؟ اگر بخواهد شما را (در صورتى که طغیان کنید) از میان مىبرد و مخلوقى تازه (به صحنه وجود) مىآورد.
در این آیه تصریح شده که خداوند می‌تواند انسان‌های موجود را نابود کرده، انسان‌های دیگری بیافریند، هرچند این کار را نمی‌کند.
۰.(قُلْ مَنْ ذَا الَّذی یَعْصِمُکُمْ مِنَ اللّه إِنْ أَرادَ بِکُمْ سُوءاً أَوْ أَرادَ بِکُمْ رَحْمَةً وَلا یَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللّه وَلِیًّا وَلا نَصیراً)؛۲ بگو: چه کسى شما را از (خواست) خداوند نگه مىدارد اگر به شما اراده بدى و عذاب یا اراده خوبى و رحمت نماید؟! و هرگز آنها براى خودشان غیر از خداوند سرپرست و یاورى نمىیابند.
در این آیه تصریح شده است که خداوند می‌تواند با رحمت یا غضب با انسان‌ها‌برخورد کند. برای مثال، خداوند می‌تواند گناهکار را ببخشد یا او را کیفر دهد.
امام علی علیه السلام در بخشی از نامه خود به معاویة ابن ابی سفیان می‌فرماید:
۰.هُوَ الْخَالِقُ وَهُوَ الْمُصْطَفِی وَهُوَ الْمُشَرِّعُ وَهُوَ الْقَاسِمُ وَهُوَ الْفَاعِلُ لِمَا یَشَاءَ لَهُ الْخَلْقُ وَلَهُ الْأَمْرُ وَلَهُ الْخِیَرَةُ وَالْمَشِیئَةُ وَالْإِرَادَةُ وَالْقُدْرَةُ وَالْمُلْکُ
