غَایَةَ لَهُ لَا تَقَعُ الْأَوْهَامُ لَهُ عَلَى صِفَةٍ وَلَا تُعْقَدُ الْقُلُوبُ مِنْهُ عَلَى کَیْفِیَّةٍ وَلَا تَنَالُهُ التَّجْزِئَةُ وَالتَّبْعِیضُ وَلَا تُحِیطُ بِهِ الْأَبْصَارُ وَالْقُلُوب؛۱ شهادت مىدهم معبودى جز اللّه نیست، یگانهاى است بىشریک. اولى است که چیزى پیش از او نبوده و آخرى است که او را اِنتهایى نیست. اندیشهها به صفتی برای او نرسند، دل‌ها او را به کیفیتى تعیین و تحدید نکنند، تجزیه و تبعیض در حریمش راه ندارد و دیدهها و دل‌ها به او احاطه پیدا نکنند.
در این حدیث هم امکان دست‌یابی به صفت و کمال الهی که همان ذات خداست، نفی شده است.
محمد بن زید نقل می‌کند که به محضر امام رضا علیه السلام رسیدم و از حضرت درباره توحید سؤال کردم و حضرت در مقام جواب چنین اِملاء فرمودند:
۰.الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ الْأَشْیَاءِ... لَا تَضْبِطُهُ الْعُقُولُ وَلَا تَبْلُغُهُ الْأَوْهَامُ وَلا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ وَلَا یُحِیطُ بِهِ مِقْدَارٌ عَجَزَتْ دُونَهُ الْعِبَارَةُ وَکَلَّتْ دُونَهُ الْأَبْصَارُ وَضَلَّ فِیهِ تَصَارِیفُ الصِّفَاتِ؛۲ حمد از آن خداوند است که خالق همه چیز است... خِرَدها او را در چنگ نیارند و اوهام به وى نرسند، دیدهها او را درک نکنند و در اندازه نگنجد، زبان تعبیر در برابر آستان او درمانده و دیدهها در فرود هستى او خود را ببازند، صفات گوناگون در حضرت او گم و سرنگونند.
بخشی از دعای ۳۲ صحیفه سجادیه، از جهت لفظ و مضمون مشابه همین روایت است. امام سجاد علیه السلام می‌فرماید:
۰.ضَلَّتْ فِیکَ الصِّفَاتُ، وَتَفَسَّخَتْ دُونَکَ النُّعُوتُ؛۳ در ساحت تو اوصاف گم شود و رشته هر نعمتى گسسته آید.
