این قاعده بر نفی دو حدّ تشبیه و تعطیل تأکید دارد. دلیل بر نادرست بودن تعطیل، ادله اثبات وجود خداوند مثل براهین امکان و وجوب، نظم، فطرت، حدوث، فسخ عزائم، است. براهینی که در محل خود با تقریرهای گوناگونش به اثبات خداوند پرداخته‌اند. پس براهین اثبات وجود خداوند دلایل نفی حدّ تعطیل است.
دلیل نفی تشبیه ادله توحید و یگانگی خداست که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
۱. بر طبق برخی آیات قرآن کریم، همچون آیه شریفه (لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ)۱ و آیه (وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ)۲ خداوند هیچ نظیر و مشابهی ندارد، ولی با برقراری تشبیه میان خداوند و مخلوقات، نظیر و مشابه برای او تعریف شده است.
۲. در احادیث بسیاری هر‌گونه شباهت میان خالق و مخلوق نفی شده است تا جایی که می‌توان گفت کمتر حدیثی در بحث خداشناسی یافت می‌شود که در آن به‌گونه‌ای به بحث توحید و نفی شباهت تصریح یا اشاره نشده باشد. برای روشن شدن این مطلب مروری بر کتاب التوحید شیخ صدوق، کافی است. برای نمونه به حدیثی از امام علی علیه السلام در تفسیر توحید بسنده می‌شود. آن حضرت در تفسیر توحید دو معنا را بیان و تأیید کرده‌اند:
۰.وَأَمَّا الْوَجْهَانِ اللَّذَانِ یَثْبُتَانِ فِیهِ فَقَوْلُ الْقَائِلِ هُوَ وَاحِدٌ لَیْسَ لَهُ فِی الْأَشْیَاءِ شِبْهٌ کَذَلِکَ رَبُّنَا وَقَوْلُ الْقَائِلِ إِنَّهُ عَزَّ وَجَلَّ أَحَدِیُّ الْمَعْنَى یَعْنِی بِهِ أَنَّهُ لَا یَنْقَسِمُ فِی وُجُودٍ وَلَا عَقْلٍ وَلَا وَهْمٍ کَذَلِکَ رَبُّنَا عَزَّ وَجَل؛۳ اما آن دو وجه که در او ثابت است یکى قول قائل است که آن جناب یکیست که او را در میان چیزها شبیه و مانندى نیست و پروردگار ما همچنین است و وجه
