یکی از نتایجش ابطال توحید و اثبات شرک عبادی ذکر شده است؛ زیرا اگر صفت و موصوف دو حقیقت داشته باشد، خداوند متکثر خواهد شد و به‌جای خدای واحد، خدای کثیر عبادت خواهد شد که شرک است.
۶. امام رضا علیه السلام به هنگام تشریح توحید به عمران صابی می‌فرماید:
۰.فِعْلُ کُلِّ شیْء غَیْرَهُ وَحَدُّ کُلِّ شیْء غَیْرَهُ وصِفَةُ کُلِّ شیْء غَیْرَ الْمَوْصُوفِ؛۱ فعل هر چیزی غیر آن است و حد هر چیزی غیر آن است و صفت هر چیزى غیر از آن موصوف است.
در این حدیث، واژه «کل» صراحت دارد که حقیقت صفت غیر از موصوف است.
۷. امام رضا علیه السلام در تشریح توحید می‌فرماید:
۰.اعْلَمْ أَنَّهُ لَا یَکُونُ صِفَةٌ لِغَیْرِ مَوْصُوفٍ وَلَا اسْمٌ لِغَیْرِ مَعْنًى وَلَا حَدٌّ لِغَیْرِ مَحْدُود؛۲ بدان که هیچ صفتى از براى غیر موصوف نیست و نه اسمى از براى غیر معنا و نه حدى از براى غیر محدود.
همان‌طور که می‌دانیم نکره در سیاق نفی، افاده حصر می‌کند، یعنی حقیقت صفت غیر از موصوف است.
تحلیل قاعده
پیش از تحلیل قاعده غیریّت صفت و موصوف، باید مفهوم صفت تحلیل شود و با روشن شدن معانی صفات می‌توان معنای دقیق صفت و غیریّت آن با موصوف را درک کرد.
