۴۳۷۹.امام على عليه السلامـ به هنگام خوردن و نوشيدن ـ: بار خدايا! اين از بخشش توست . آن را بر ما مبارك ساز و روا دار ، و براى آنچه خورديم و نوشيديم ، جايگزينى براى ما قرار ده . بدون قدرت و توانى در ما ، به ما روزى دادى و آن را نيك گردانيدى . سپاسْ تو را . پروردگارا! ما را از شكرگزاران قرار ده.
۴۳۸۰.امام على عليه السلامـ هرگاه خوردن غذا را به پايان مى رساند ـ: سپاسْ خدايى را كه ما را بسنده گشت، اكرام نمود، بر دريا و خشكى ما را حمل كرد، از پاكى ها روزى مان داد و ما را بر بسيارى از آفريده هايش برترى بخشيد . سپاسْ خدايى را كه مخارج ما را برعهده گرفت و بر ما نعمت فراوان داد.
۴۳۸۱.امام باقر عليه السلام :على عليه السلام هرگاه افطار مى كرد ، روى دو زانو مى نشست تا سفره گسترانيده شود و مى گفت : «بار خدايا! براى تو روزه گرفتيم، و با روزىِ تو افطار مى كنيم . آن را از ما بپذير . به درستى كه تو شنونده و دانايى».
۴۳۸۲.امام باقر عليه السلام :قنبر ، غلام على عليه السلام ، افطار او را برايش آورد ... على عليه السلام قدح را گرفت . هنگامى كه خواست بنوشد ، گفت : «به نام خدا! پروردگارا! براى تو روزه گرفتيم و با روزى تو افطار مى كنيم . از ما بپذير كه تو شنونده و دانايى».
و ـ هنگام رفتن به محل قضاى حاجت
۴۳۸۳.امام على عليه السلام :پيامبر خدا به من ياد داد كه هرگاه وارد مستراح مى شوم ، بگويم : «بار خدايا! از خبيثِ خبيث كننده و از نجس پليد، شيطان رانده شده ، به تو پناه مى برم».
