۴۴۶۹.امام على عليه السلامـ نيز در ديوان منسوب به ايشان ـ:
اگر درباره گناهانم بينديشم ، بسيارند
ولى رحمت پروردگارم از گناهانم گسترده تر است .
اميد من به خاطر كارهاى خوبى كه انجام داده ام ، نيست
بلكه در رحمت خدا طمع مى ورزم .
اگر گذشتى در كار باشد ، به خاطر رحمت است
و اگر غير آن باشد ، چه چاره اى بينديشم؟
او ، مالك و معبود و پروردگار و نگهبان من است
و من براى او ، بنده اى اقراركننده و فروتنم .
۴۴۷۰.امام على عليه السلامـ در ديوان منسوب به ايشان ـ:
خداى من! تو داراى فضل و منّتى
و من ، صاحب گناهان ! پس ، از من چشم بپوش.
گمان من ـ اى خداى من ـ در تو ، گمانِ زيباست
پس ـ اى خداى من ـ حسن ظنّ مرا محقَّق فرما .
۴۴۷۱.امام على عليه السلامـ در ديوان منسوب به ايشان ـ:
لبّيك! لبّيك! تو مولايش هستى
پس رحم كن بر بنده كوچكت كه به تو پناه آورده است .
اى دارنده بزرگى ها! تكيه ام بر توست
خوشا به حال آن كه تو مولايش هستى !
خوشا به آن كه پشيمان و شكسته است
و به آن صاحب جلال ، از گرفتارى اش شكايت مى كند .
آن كه هيچ عليلى و بيمارى اى
جز عشق به مولايش ندارد ،
اگر در دل تاريكى به درگاهش آه و ناله كند
خداوند ، او را پاسخ مى دهد و به او لبّيك مى گويد.
