۴۳۹۴.امام صادق عليه السلام :امير مؤمنان ، زمانى با پسرش محمّد ، نشسته بود . فرمود : «اى محمّد! ظرف آبى براى من بياور» . محمّد ، ظرف را آورد . با دست راست ، آب را بر دست چپ ريخت و آن گاه گفت : «سپاسْ خداىْ را كه آب را پاك قرار داد و آن را ناپاك نيافريد».
آن گاه اِستِنجا كرد و گفت : «پروردگارا! دامنم را پاك و عفيف بدار ، عورتم را بپوشان و آنها را بر آتش، حرام كن».
سپس استنشاق ۱ كرد و گفت : «بار خدايا! بوى بهشت را بر من حرام مساز و مرا از جمله كسانى قرار ده كه بوى بهشت و عطر و گُل آن را مى بويند».
آن گاه ، آب را مَضمَضه ۲ كرد و گفت : «بار خدايا! زبانم را به يادت گويا ساز و مرا از كسانى قرار ده كه از آنان خشنودى».
آن گاه صورتش را شست و گفت : «بار خدايا! چهره ام را در روزى كه در آن ، چهره ها سياه مى گردند ، سفيد گردان و در روزى كه چهره ها سفيد مى شوند ، چهره ام را سياه مكن».
آن گاه دست راست خود را شست و گفت : «بار خدايا! نامه عملم را به دست راستم و [ جواز ]بهشت جاودان را به دست چپم بده».
و سپس دست چپ خود را شست و گفت : «بار خدايا! نامه عملم را به دست چپم مده و آن را به گردنم غُل مكن ، و از پاره هاى آتش به تو پناه مى برم».
آن گاه سرش را مسح كرد و گفت : «بار خدايا! مرا در رحمت، بركت و گذشتت غرق كن».
سپس پاهايش را مسح كرد و گفت : «بار خدايا! گام هايم را در روزى كه قدم ها بر [ پل ]صراطْ لرزان اند ، استوار ساز و تلاشم را در چيزى قرار ده كه موجب خشنودى ات از من مى گردد».
آن گاه رو به محمّد كرد و فرمود : «اى محمّد! هركس مثل وضو گرفتن من وضو بگيرد و آنچه را كه من گفتم ، بگويد ، خداوند از هر قطره اى [ از وضويش ]فرشته اى مى آفريند كه خدا را تقديس و تسبيح مى كنند و تكبير و تهليل مى گويند ، و خداوند ، ثواب آن را براى او مى نويسد».
