105
دانش نامه اميرالمؤمنين علیه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج10

ح ـ سلامت

۴۳۴۹.مهج الدعواتـ به نقل از ابن عبّاس ـ: نزد على بن ابى طالب عليه السلام نشسته بودم كه مردى رنگْ پريده وارد شد و گفت : اى اميرمؤمنان! من مردى بيمار و پُردردم . دعايى به من بياموز تا از آن براى [ بهبود ]حالم كمك بگيرم.
فرمود : «دعايى كه جبرئيل عليه السلام به پيامبر خدا در بيمارى حسن و حسين آموخت ، به تو مى آموزم و آن ، اين دعاست:
خداوندا ! هرگاه نعمتى به من دادى ، شكر من در برابر آن براى تو اندك بود، و هرگاه مرا به بلايى گرفتار ساختى ، شكيبايى من در مقابل آن ، كم بود .
پس اى آن كه شكر من در برابر نعمتش اندك بود و محرومم نساخت! و اى آن كه شكيبايى من در برابر بلاهايش كم بود و مرا فرو نگذاشت! اى آن كه مرا بر گناه ديد و رسوايم نساخت! و اى آن كه مرا بر اشتباهاتم ديد و مجازاتم ننمود! بر محمّد صلى الله عليه و آله و خاندان او درود فرست، گناهانم را ببخش و از بيمارى ام شفا ده كه تو بر هر چيزى توانايى ».

۴۳۵۰.امام على عليه السلامـ پيوسته در دعايش مى گفت ـ: بار خدايا! اگر گرفتارم مى سازى ، شكيبايم كن . با اين حال ، سلامت برايم دوست داشتنى تر است.

۴۳۵۱.امام باقر عليه السلام : علىـ كه درود خدا بر او باد ـ، بيمار شد . پيامبر خدا به ديدنش آمد و فرمود : «بگو : بار خدايا! از تو درخواست مى كنم شتاب در عافيتت يا شكيبايى بر بلايايت و يا درآمدن به رحمتت را».

ط ـ طلب باران

۴۳۵۲.امام باقر عليه السلام :على عليه السلام هرگاه درخواست باران مى كرد ، اين دعا را مى خواند: «بار خدايا! رحمتت را با باران فرو رونده در زمين و ابر بارور بر ما بگستران و بر بندگانت به رسيدن محصول ، منّت نِه ، و سرزمينت را با سرزدن شكوفه ها زنده ساز ، و فرشتگان بزرگوار فرستاده خويش را به آبيارى سودمند و پيوسته فراوان و پى در پى و درشت قطره و تند ، گواه گير، تا آنچه را مُرده است ، با آن ، زنده سازى و آنچه را كه از دست برون شده ، بازگردانى ، و آنچه را كه در آينده خواهد آمد ، برون سازى و به وسيله آن ، روزى ها را بر ما گسترده گردانى ؛ ابرى انبوه، خوشگوار، مطبوع، انباشته و باشكوه كه بارانش زيانبار و برقش بى باران نباشد .
بار خدايا! بارانى حاصلخيز، روياننده گياهان پهناور، گسترده و فراوان كه با آن گياه بپاخاسته بازرويانى و گياه پژمرده را طراوت بخشى ، برايمان بباران.
[ بار خدايا!] بارانى نصيبمان گردان كه از آن ، دهان ها به آب افتد، آبْ انبارها پُر شود، چشمه ها جارى گردد، درخت ها سرسبز شود، قيمت ها در همه شهرها پايين آيد، مردم و چارپايانْ جانى تازه گيرند، زراعتْ برويد ، شير حيوان ها جارى گردد ، و توانى بر توانمان افزوده شود.
بار خدايا! سايه آن ابر را بر ما سَم قرار مده ، و سرمايش را بر ما شوم مكن ، و زيانش را بر ما نازل مكن، و آب آن را برايمان شور و تلخ مساز.
بار خدايا! از بركات آسمان ها و زمين به ما روزى دِه .


دانش نامه اميرالمؤمنين علیه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج10
104

ح : العافِيَةُ

۴۳۴۹.مهج الدعوات عن ابن عبّاس :كُنتُ عِندَ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ عليه السلام جالِسا ، فَدَخَلَ عَلَيهِ رَجُلٌ مُتَغَيِّرُ اللَّونَ ، فَقالَ : يا أميرَ المُؤمِنينَ ، إنّي رَجُلٌ مِسقامٌ كِثيرُ الأَوجاعِ ، فَعَلِّمني دُعاءً أستَعينُ بِهِ عَلى ذلِكَ .
فَقالَ : اُعَلِّمُكَ دُعاءً عَلَّمَهُ جَبرائيلُ عليه السلام لِرَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله في مَرَضِ الحَسَنِ وَالحُسَينِ ، وهُوَ هذَا الدُّعاءُ :
إلهي كُلَّما أنعَمتَ عَلَيَّ بِنِعمَةٍ قَلَّ لَكَ عِندَها شُكري ، وكُلَّمَا ابتَلَيتَني ببَِلِيَّةٍ قَلَّ لَكَ عِندَها صَبري ، فَيا مَن قَلَّ شُكري عِندَ نِعَمِهِ فَلَم يَحرِمني ، ويا مَن قَلَّ صَبري عِندَ بَلائِهِ فَلَم يَخذُلني ، ويا مَن رَآني عَلَى المَعاصي فَلَم يَفضَحني ، ويا مَن رَآني عَلَى الخَطايا فَلَم يُعاقِبني عَلَيها ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ ، وَاغفِر لي ذَنبي ، وَاشفِني مِن مَرَضي ، إنَّكَ عَلى كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ . ۱

۴۳۵۰.الإمام عليّ عليه السلامـ كانَ يَقولُ في دُعائِهِ ـ: اللّهُمَّ إنِ ابتَلَيتَني فَصَبِّرني ، وَالعافِيَةُ أحَبُّ إلَيَّ . ۲

۴۳۵۱.الإمام الباقر عليه السلام :مَرِضَ عَلِيٌّ صَلَواتُ اللّهِ عَلَيهِ ، فَأَتاهُ رَسولُاللّهِ صلى الله عليه و آله فَقالَ لَهُ : قُل : اللّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ تَعجيلَ عافِيَتِكَ ، أو صَبرا عَلى بَلِيَّتِكَ ، أو ۳ خُروجا إلى رَحمَتِكَ . ۴

ط : الاِستِسقاءُ

۴۳۵۲.الإمام الباقر عليه السلام :إنَّ عَلِيّا عليه السلام كانَ إذا استَسقى يَدعو بِهذَا الدُّعاءِ :
اللّهُمَّ انشُر عَلَينا رَحمَتَكَ بِالغَيثِ العَميقِ ۵ ، وَالسَّحابِ الفَتيقِ ، ومُنَّ عَلى عِبادِكَ بِبُلوغِ ۶ الثَّمَرَةِ ، وأحيِ بِلادَكَ بِبُلوغِ الزَّهَرَةِ ، وأَشهِد مَلائِكَتَكَ الكِرامَ السَّفَرَةَ سَقيا مِنكَ نافِعا دائِما غَزرُهُ ۷ ، واسِعا دَرُّهُ ۸ ، وابِلاً سَريعا ، تُحيي بِهِ ما قَد ماتَ ، وتَرُدُّ بِهِ ما قَد فاتَ ، وتُخرِجُ بِهِ ما هُوَ آتٍ ، وتُوَسِّعُ لَنا بِهِ فِي الأَقواتِ ، سَحابا مُتَراكِما هَنيئا مَريئا طَبَقا مُجَلِّلاً غَيرَ مُضِرٍّ ۹ وَدْقُهُ ۱۰ ، ولا خُلَّبٍ بَرقُهُ .
اللّهُمَّ اسقِنا غَيثا مَريعا مُمرِعا عَريضا ۱۱ واسِعا غَزيرا ، تَرُدُّ بِهِ النَّهيضَ وتَجبُرُ بِهِ المَهيضَ ۱۲ .
[اللّهُمَّ] ۱۳ اسقِنا سَقيا تُسيلُ مِنهُ الرُّضابَ ، وتَملَأُ بِهِ الحِبابَ ۱۴ ، وتُفَجِّرُ مِنهُ الأَنهارَ ، وتُنبِتُ بِهِ الأَشجارَ ، وتُرخِصُ بِهِ الأَسعارَ في جَميعِ الأَمصارِ ، وتَنعَشُ بِهِ البَهائِمَ وَالخَلقَ ، وتُنبِتُ بِهِ الزَّرعَ ، وتُدِرُّ بِهِ الضَّرعَ ، وتَز[ي]دُنا بِهِ قُوَّةً إلى قُوَّتِنا ۱۵ .
اللّهُمَّ لا تَجعَل ظِلَّهُ عَلَينا سَموما ، ولا تَجعَل بَردَهُ عَلَينا حُسوما ، ولا تَجعَل ضَرَّهُ عَلَينا رُجوما، ولا ماءَهُ عَلَينا اُجاجا. اللّهُمَّ ارزُقنا مِن بَرَكاتِ السَّماواتِ وَالأَرضِ. ۱۶

1.مهج الدعوات : ص ۲۰ ، المصباح للكفعمي : ص ۲۰۱ ، بحار الأنوار : ج ۹۵ ص ۶۳ ح ۳۹ .

2.الإقبال : ج ۱ ص ۳۱۸ ، بحار الأنوار : ج ۹۸ ص ۱۲۶ .

3.في الكافي : «و» بدل «أو» في كلا الموضعين ، والأنسب ما أثبتناه كما في المصادر الاُخرى .

4.الكافي : ج ۲ ص ۵۶۷ ح ۱۶ عن أبي حمزة ، عدّة الداعي : ص ۲۵۸ ، الدعوات : ص ۱۹۲ ح ۵۳۱ من دون إسنادٍ إلى المعصوم ، بحار الأنوار : ج ۹۵ ص ۱۹ ح ۱۹ .

5.في المصدر : «المعبوّ» ، والأصحّ ما أثبتناه كما في نسخة اُخرى .

6.وفي نسخة اُخرى : «بينوع» بدل «ببلوغ» .

7.الغَزِيرُ : الكثير من كلّ شيء (لسان العرب : ج ۵ ص ۲۲ «غزر») .

8.الدِّرَّة في الأمطار : أن يتبع بعضها بعضاً وجمعها دِرَرٌ (لسان العرب : ج ۴ ص ۲۸۰ «درر») .

9.في المصدر : «ملط» ، وما أثبتناه من نسخة اُخرى .

10.الوَدْقُ : المطر (لسان العرب : ج ۱۰ ص ۳۷۳ «ودق») .

11.في المصدر : «عديما» ، وما أثبتناه من النوادر للراوندي .

12.في المصدر : «عزيزا يرويه البهم ويجبر به النهم» ، وما أثبتناه من بحار الأنوار والنوادر للراوندي .

13.سقطت كلمة : «اللهمّ» من المصدر ، وأثبتناها من النوادر للراوندي .

14.كذا في المصدر ، وفي النوادر للراوندي : «الجباب» .

15.في المصدر : «قوّتك» ، وما أثبتناه من نسخة اُخرى .

16.الجعفريّات : ص ۴۹ ، النوادر للراوندي : ص ۱۶۲ ح ۲۴۴ نحوه وفي صدره «قال عليّ عليه السلام : إنّ رسول اللّه صلى الله عليه و آله دعا بهذا الدعاء في الاستسقاء ...» ، بحار الأنوار : ج ۹۱ ص ۳۱۵ ح ۴ .

  • نام منبع :
    دانش نامه اميرالمؤمنين علیه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج10
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ریشهری، با همکاری: سیّد محمّدکاظم طباطبایی و سیّد محمود طباطبایی‏نژاد، ترجمه: عبدالهادی مسعودی، محمّد علی سلطانی، مهدی مهریزی، سیّد ابوالقاسم حسینی(ژرفا)، و جواد محدّثی
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 33325
صفحه از 600
پرینت  ارسال به