ح ـ پس از نماز شب
۴۴۵۶.امام على عليه السلامـ بسيارى مواقع ، پس از اتمام نماز شب ـ: گواهى مى دهم كه آسمان ها و زمين و آنچه بين آن دو است ، نشانه هايى اند كه بر تو دلالت مى كنند ، و گواهانى اند كه بر آنچه به آن فرا خوانده اى ، گواهى مى دهند . هر آنچه از تو حجّتى را بيان مى دارد و به ربوبيّت تو گواهى مى دهد ، به آثار نعمتت و به نشانه هاى تدبيرت نام آور است . ربوبيتى كه با آن از آفريدگانت برترى يافتى و از خود شناختى در دل ها نشاندى كه آرام بخش دل ها از بيم انديشيدن و بسندگى آنها از اقامه حجت گرديد ؛ و دل ها با شناخت و شيدايى به تو ، گواه اند بر آن كه دست پندار تو را فراچنگ نمى آورد و خردها و ديده ها تو را درنمى يابند . به تو پناه مى برم از اين كه با دل و زبان و دست به غير تو اشاره كنم . معبودى جز تو نيست كه يكتا و يگانه و بى تا و صمدى ، و در برابر تو سر تسليم فرود مى آوريم .
۳ / ۳ ـ ۱۳
دعاهاى آن حضرت به هنگام نبرد
الف ـ به هنگام رفتن به جنگ
۴۴۵۷.وقعة صِفّينـ به نقل از سلام بن سُوَيد ـ: على عليه السلام هرگاه اراده مى كرد به جنگ برود ، روى مَركبش مى نشست و مى گفت:«سپاس، خداى را براى نعمت هايش بر ما و براى بخشش بزرگش . «پاك است كسى كه اين را براى ما رام كرد ، و[ گرنه] ما را ياراى [ رام كردن ]ساختن آن نبود ، و به راستى كه ما به سوى پروردگارمان باز خواهيم گشت» .
آن گاه ، مَركبش را رو به قبله مى كرد و دست هاى خود را سوى آسمان مى گرفت و مى گفت : «بار خدايا! به سوى تو گام ها حركت كرد، دل ها كِشانده شد، دست ها بلند گرديد، و ديده ها دوخته شد.از غيبت پيامبرمان و فراوانى دشمنانمان و از هم گسستگى خواسته هايمان به تو شكايت مى آوريم. «پروردگار ما! بين ما و بين قوم ما به حق ، گشايش نما كه تو بهترينِ گشايشگرانى» . به بركت خدا حركت كنيد».
